الزامی برای رأی به وزرای پیشنهادی نداشتیم، چه برسد به اینکه بخواهیم وارد بحث و گفت‌وگو با فراکسیون‌های دیگر شویم
به گزارش جماران، جعفرزاده ایمن آبادی در گفتگو با روزنامه ایران رای نمایندگان به بیطرف و جهرمی را ناشی از نظر مجلس عنوان کرده و نگاه فراکسیونی به این افراد را رد می کند. مشروح مصاحبه وی در ادامه می آید:
بیرون مجلس بحث این است که فراکسیون مستقلین زمینه رأی نیاوردن آقای بیطرف را فراهم کرد. این را چقدر قبول دارید؟
به هیچ عنوان. آقای بیطرف بیشتر به خاطر مسائل و مطالبات منطقه‌ای رأی نیاورد. خیلی از اعضای فراکسیون امید هم حتی به ایشان رأی ندادند به دلیل همین مسائل. بحث رأی نیاوردن آقای بیطرف اصلاً سیاسی و فراکسیونی نبود. خود آقای بیطرف هم دفاع چندان قابل قبولی نه در صحن و نه در جلسات کمیسیون‌ها نداشتند که بتوانیم بگوییم رأی نیاوردنش حاصل لابی بوده. فراکسیون مستقلین یک سری اولویت‌ها در رأی دادن داشت که براساس نظر اعضا هم استخراج شده بود. البته همین نظرات هم الزاماً تابع نظرات فراکسیونی نبودند که بگوییم یک رأی تشکیلاتی بوده است. ما تلاش می‌کردیم که برخی وزرا مثل آقایان ظریف، زنگنه، کرباسیان، شریعتمداری و حتی رحمانی فضلی رأی خوبی بیاورند که آوردند. آن طرف هم نظرات راجع به برخی وزرا چندان مساعد نبود که بجز آقای بیطرف، بقیه رأی آوردند. اینکه رأی آقای بیطرف را صرفاً در یک چارچوب سیاسی بررسی کنیم، اصلاً خوب نیست و این نگاه نمی‌تواند واقع‌بینانه باشد و کل مسائل را توضیح دهد.
در آن سو اما هواداران فراکسیون امید در مواردی مثل رأی آقای آذری جهرمی معتقدند که مستقلین بیشتر به سمت مخالفان دولت چرخیدند تا اینکه در ائتلاف با اصلاح‌طلبان بمانند.
اصلاً چنین چیزی نیست. آقای جهرمی در هر سه فراکسیون هم مخالفان جدی داشت و هم موافقان جدی. من برادران عزیزی را از اصولگرایان سراغ دارم که طی این چند روز تمام تلاش خود را کردند تا ایشان رأی نیاورد و در مقابل هم عزیزانی از اصلاح‌طلبان را دیدم که برای رأی آوردن آقای آذری جهرمی سنگ تمام گذاشتند. آقای آذری در فراکسیون مستقلین هم رأی خوبی نداشت و جزو سه نفری بود که رأی منفی آنها خیلی زیاد بود. بنابراین نه رأی آوردن آقای آذری جهرمی صرفاً نتیجه اقدامات ما بود نه رأی نیاوردن آقای بیطرف. اینها نتیجه تصمیم جمعی مجلس بود و در هیچ کدام از موارد فراکسیون‌های سه‌گانه رأی یکدستی نداشتند.
اساساً آیا با دو فراکسیون دیگر هماهنگی برای رأی اعتماد داشتید یا نه؟
هماهنگی به این معنا که جلسه‌ای تشکیل شود و پیمانی بسته شود، نه. چرا در مسائلی به صورت طبیعی هماهنگی داشتیم مثلاً در دفاع از آقای زنگنه یا ظریف هماهنگ بودیم. اما این هماهنگی حاصل گرایش نزدیک دو فراکسیون در این موارد بود نه حاصل برنامه‌ریزی و برگزاری جلسه. ضمن اینکه ما حتی به اعضای خودمان هم به آن شکل تشکیلاتی که در احزاب مرسوم است، الزامی برای رأی به وزرای پیشنهادی نداشتیم، چه برسد به اینکه بخواهیم وارد بحث و گفت‌وگو با فراکسیون‌های دیگر شویم. بالاخره در مجلس تصمیمات فقط در سطح فراکسیون‌ها اتخاذ نمی‌شود و سطوح دیگری مثل تصمیمات کمیسیونی و منطقه‌ای هم است.
عملکرد فراکسیون مستقلین به لحاظ تشکیلاتی در این پروسه رأی اعتماد برای خودتان قابل قبول بود؟
اگر مجموعه ملاحظات نمایندگان را در نظر بگیریم و یادمان باشد که مجلس ما پشتوانه حزبی ندارد، به نظر من معدل کاری که در فراکسیون مستقلین انجام شد، به لحاظ تشکیلاتی کاملاً قابل دفاع بود.
