سه استعفایی که جمیله کدیور، عبدالله نوری و محمد غرضی دادند عملا باعث شد شورای شهر تهران ضعیف‌تر از پیش شود.
به گزارش جماران، «محسن عموشاهی» در یادداشتی درباره‌ی شورای شهر تهران نوشت:
۱۹ سال از تاسیس شوراهای شهر و روستا می‌گذرد. شوراها که به همت سیدمحمد خاتمی و دولتش به راه افتاد، قرار بود سطوح تصمیم گیری را به صورت ملموس‌تر به عموم مردم منتقل کند تا زمینه ساز توسعه پایدار و همه جانبه شهرها باشد. در طول این ۱۹ سال اصلاح طلبان فقط یک بار توانستند فاتح انتخابات شوراهای شهر و روستا باشند.
جریان اصلاحات توانست در انتخابات شورای شهر سال ۱۳۷۷ فاتح انتخابات در بسیاری از شهرها شود. متاسفانه عملکرد نسنجیده اعضای شورا در آن زمان باعث ایجاد شکاف بین مردم و شورای شهر شد.
در تهران، به عنوان شاخص‌ترین شهر، اعضای وقت شورا نتوانستند قوام و ترکیب اولیه خود را حفظ کنند. سه استعفایی که جمیله کدیور، عبدالله نوری و محمد غرضی دادند عملا باعث شد شورای شهر تهران ضعیف‌تر از پیش شود.
از سوی دیگر در شرایطی که به نظر می‌رسید شورای یک دست اصلاح طلب، در انتخاب شهردار با مشکلی جدی مواجه نشود، انتخاب شهردار تبدیل به بحرانی جدی برای شورای اول شد. در حقیقت این شورا نتوانست به الگوی از پیش تعریف شده خود پایبند بماند و در نهایت شهردار تهران (مرتضی الویری) از خارج از همه گزینه‌های از پیش مشخص شده انتخاب شد. داستان تلخ شورای اول به همین جا ختم نشد. الویری به شورا بی‌اعتنا بود. همین امر باعث شد که او مسافر مداوم ساختمان بهشت و شورا باشد. در نهایت عده‌ای در شورا درخواست استیضاح او را مطرح کردند. پس از چند جلسه آبستراکسیون در نهایت استیضاح رای نیاورد. اما الویری که فهمیده بود با این شورا نمی‌شود کار کرد استعفای خود را تقدیم کرد.
با استعفای الویری، ملک مدنی شهردار تهران شد. ملک مدنی هم هر روز درگیر دعواهای شورا بود. در نهایت کار تا آنجا بالا گرفت که وزارت کشور رای به انحلال شورای شهر تهران داد.
انحلالی که حضور دوباره اصلاح طلبان در شورای شهر را ۱۵ سال به تعویق انداخت. مردم سرخورده از عملکرد شورای اول، شورای دوم را تحویل اصولگرایانی دادند که شهردار منتخبشان محمود احمدی نژاد شد. انتخابی که احمدی نژاد را تا پاستور بالا برد و کشور را تا بحران پایین.
حالا دوباره بعد از ۱۵ سال، اصلاح طلبان بر سریر قدرت نشسته‌اند. آنان پیروز سه انتخابات مجلس، شوراهای شهر و ریاست جمهوری بوده‌اند. در این میان عملکرد آنان در شوراهای شهر بیش از سه رکن دیگر زیر ذره بین عموم اقشار مردم است.
در همین راستا و با توجه به تجربیات گذشته توجه به نکات زیر لازم به نظر می‌رسد:
۱ – اعضای شورا از خروج منتخبان از بین خود باید جلوگیری کنند. خوشبختانه شورای عالی اصلاح طلبان در قالب میثاق نامه این تضمین را به شهروندان داده است که چنین پدیده ای رخ نخواهد داد.
۲ – شورا، شهرداری را باید انتخاب کند که نظارت شورا را بپذیرد و نظارت گریز نباشد.
۳ – انتخاب شهردار، فقط انتخاب شخص نیست. بلکه باید تبدیل به عرصه انتخاب برنامه برای اداره شهر شود. از همین رو شهرداران پرآوازه ولی بی‌برنامه نباید جایی در کاندیداهای شهرداری داشته باشند.
۴ – معاونین شهردار، نقش مهمی در عملکرد شهرداری دارند. از همین رو از کاندیداهای شهرداری خواسته شود تا معاونینشان را معرفی کنند. این مهم باعث می‌شود تا رابطه‌ی شهردار با شورا در فضایی کم تنش‌تر شکل گیرد.
