مادر، ای یاس کبود، ای شمیم دل نواز یاس علی(ع) از غربتت در شب تار بگویم و از پهلوی شکسته ات، از مزار بی چراغ و تاریکت از کدام یک بنویسم و بغض نکنم!
غریب مادر، تنها 18 بهار از عمرت سپری شده بود و اما همه اش خزان زده و غمناک زیرا که هر بار شاهد بی وفایی و نامردمی اعراب جاهلی در حق پدر و همسرت بودی!
مادر سیلی خورده ام، چقدر دلم برایت گرفته، مادر مهربانم که سینه ات بی انتها و وسیع برای پنهان کردن همه غصه های زندگی بود.
مادر صبورم، چقدر مقاوم و صبور بودی که علی (ع) به پشتوانه تو تمام مصائب دوران خلافت را تحمل کرد! مادر رنج کشیده ام چقدر قانع بودی و بزرگوار که حتی یکبار هم هیچ خواسته ای از همسرت نداشتی چون نمی خواستی کسی را شرمنده خودت بنمایی!
مادر مهربانم تو چقدر بزرگوار و بخشنده ای که گردنبندت که تنها دارایی ات بود را با خلوص تمام برای رهایی انسانی بخشیدی!
می خواهم همه درس های زندگی ام را از تو سرمشق بگیرم، از صبرت، از بزرگواری قناعتت، از مهربانی وفایت از عفاف و حجاب و نجابتت، از بزرگ منشی و کردارت از خانمی ات که با صبر و حوصله در آن سن کم بهترین های عالم را تربیت کردی!
ای بانوی دو عالم همه چیز را می خواهم از تو سرمشق بگیرم، می خواهم بیاموزم چگونه در برابر مشکلات زندگی صبور باشم و پشت همسرم را خالی نکنم.
مادر جان من می خواهم سرمشق مادری را از تو الهام بگیرم و بیاموزم که چگونه مادری دلسوز باشم و مهربان که با جان و دل میوه وجودش را می پرورد.
خانمم من می خواهم از تو بیاموزم چگونه خانم باشم و با حیا، نجابت و پاک دامنی ام را از تو الگو بگیرم و بمانم خانم خانم!
ای یاس علی من می خواهم از تو بیاموزم که چگونه سنگ صبور و یاور روزهای خوش و ناخوش همسرم باشم و کانون زندگیم با وجودم گرم گرم باشد و دل شوهرم از بودنم قرص قرص و نگاه نامحرمان را به زندگیم راه ندهم.
ای بانوی آب و آیینه من می خواهم بخشش و بزرگواری و سخاوت را از تو بیاموزم و در سر سجاده به مثال تو اول برای همسایه ام دعا کنم و سپس برای خودم.
تو را چه زیبا زهرا نام نهاده اند که همچون خورشیدی درخشانی و تابان.
تو کوثری، چشمه جوشان و خیر فراوان، همه چیزهای خیر و نیک از تو نشات می گیرد و به مدد وجودت الماس نشانت 12 ستاره درخشان از دامنت به زینت اسلام مبدل شده اند.
نامت را راضیه گذاشته اند چون که راضی بودی به همه مقدرات الهی و زکیه بودی و مطهره چون تو مبرایی از هر پلیدی و آلودگی.
نامت را طاهره گذاشته اند، پاک و مطهر، نامت را محدثه گذاشته اند زیرا که راوی حدیث برای زنان میدنه بودی و بهترین ها را برای زندگی سعادتمندشان بشارت می دادی.
مادر جان الگو قراردادن شخصیت بزرگوارت به این معنا است که اصول کلی و خط مشی زندگی را در عبادت، تقوا و عفاف، تربیت صحیح فرزند، خوب شوهرداری کردن، زهد و ساده زیستی، خدمت به تهی دستان، خدمات اجتماعی، هوشیاری سیاسی، دانش وسیع دینی، شهامت در دفاع از حق و... می توان از تو الهام گرفت و زندگی آرام و شادی را در دنیا و سعادتمندی را در آخرت تجربه کرد.
سوم جمادی الثانی همزمان با 12 اسفند 95 سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) است.
خبرنگار: ناهید ابراهیمی ** انتشار دهنده: مجید سلیمانی
7177/9002
انتهای پیام غریب مادر، تنها 18 بهار از عمرت سپری شده بود و اما همه اش خزان زده و غمناک زیرا که هر بار شاهد بی وفایی و نامردمی اعراب جاهلی در حق پدر و همسرت بودی!
مادر سیلی خورده ام، چقدر دلم برایت گرفته، مادر مهربانم که سینه ات بی انتها و وسیع برای پنهان کردن همه غصه های زندگی بود.
مادر صبورم، چقدر مقاوم و صبور بودی که علی (ع) به پشتوانه تو تمام مصائب دوران خلافت را تحمل کرد! مادر رنج کشیده ام چقدر قانع بودی و بزرگوار که حتی یکبار هم هیچ خواسته ای از همسرت نداشتی چون نمی خواستی کسی را شرمنده خودت بنمایی!
مادر مهربانم تو چقدر بزرگوار و بخشنده ای که گردنبندت که تنها دارایی ات بود را با خلوص تمام برای رهایی انسانی بخشیدی!
می خواهم همه درس های زندگی ام را از تو سرمشق بگیرم، از صبرت، از بزرگواری قناعتت، از مهربانی وفایت از عفاف و حجاب و نجابتت، از بزرگ منشی و کردارت از خانمی ات که با صبر و حوصله در آن سن کم بهترین های عالم را تربیت کردی!
ای بانوی دو عالم همه چیز را می خواهم از تو سرمشق بگیرم، می خواهم بیاموزم چگونه در برابر مشکلات زندگی صبور باشم و پشت همسرم را خالی نکنم.
مادر جان من می خواهم سرمشق مادری را از تو الهام بگیرم و بیاموزم که چگونه مادری دلسوز باشم و مهربان که با جان و دل میوه وجودش را می پرورد.
خانمم من می خواهم از تو بیاموزم چگونه خانم باشم و با حیا، نجابت و پاک دامنی ام را از تو الگو بگیرم و بمانم خانم خانم!
ای یاس علی من می خواهم از تو بیاموزم که چگونه سنگ صبور و یاور روزهای خوش و ناخوش همسرم باشم و کانون زندگیم با وجودم گرم گرم باشد و دل شوهرم از بودنم قرص قرص و نگاه نامحرمان را به زندگیم راه ندهم.
ای بانوی آب و آیینه من می خواهم بخشش و بزرگواری و سخاوت را از تو بیاموزم و در سر سجاده به مثال تو اول برای همسایه ام دعا کنم و سپس برای خودم.
تو را چه زیبا زهرا نام نهاده اند که همچون خورشیدی درخشانی و تابان.
تو کوثری، چشمه جوشان و خیر فراوان، همه چیزهای خیر و نیک از تو نشات می گیرد و به مدد وجودت الماس نشانت 12 ستاره درخشان از دامنت به زینت اسلام مبدل شده اند.
نامت را راضیه گذاشته اند چون که راضی بودی به همه مقدرات الهی و زکیه بودی و مطهره چون تو مبرایی از هر پلیدی و آلودگی.
نامت را طاهره گذاشته اند، پاک و مطهر، نامت را محدثه گذاشته اند زیرا که راوی حدیث برای زنان میدنه بودی و بهترین ها را برای زندگی سعادتمندشان بشارت می دادی.
مادر جان الگو قراردادن شخصیت بزرگوارت به این معنا است که اصول کلی و خط مشی زندگی را در عبادت، تقوا و عفاف، تربیت صحیح فرزند، خوب شوهرداری کردن، زهد و ساده زیستی، خدمت به تهی دستان، خدمات اجتماعی، هوشیاری سیاسی، دانش وسیع دینی، شهامت در دفاع از حق و... می توان از تو الهام گرفت و زندگی آرام و شادی را در دنیا و سعادتمندی را در آخرت تجربه کرد.
سوم جمادی الثانی همزمان با 12 اسفند 95 سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) است.
خبرنگار: ناهید ابراهیمی ** انتشار دهنده: مجید سلیمانی
7177/9002
کپی شد
