به مانند بسیاری از توافقنامه ها برجام نیز در داخل ایران و هم در عرصه بین المللی مورد تایید و نقد عده ای قرار گرفت.تعدادی از عناصر سیاسی داخلی که در ادبیات سیاسی به کاسبان تحریم معروف بوده به مقابله و انتقاد بی محابا با آن پرداخته و در کنار دیگر مخالفان خارجی مثل عربستان و اسراییل برجام را مغایر منافع ملی و منطقه ای خود دانسته و از هر اقدامی برای تخریب ان دریغ نکردند.دیدگاه مقابل این افراد نیز کسانی بودند با دیدی دلسوزانه و متعادلانه نگاهی خوشبینانه به این توافق داشته و از انعقاد و اجرای آن به دلیل ایجاد آرامش داخلی و خارجی حمایت کردند.
تخریب ها و حمایتها از این توافقنامه بین المللی تا پایان دولت باراک اوباما در آمریکا و دولت یازدهم در ایران با سیاست گاهی به نعل و گاهی به میخ ادامه پیدا کرد تا اینکه با روی کار آمدن ترامپ، امید مخالفان داخلی و خارجی برای پاره کردن برجام و بازگشت روال کشور بعد از انعقاد قراردادهای مختلف اقتصادی و عمرانی با کشورهای جهان به سنوات قبلی پررنگ تر شد.
برجام که حاصل کار دیپلماتیک بوده و حرکتی اعتدالی در برابر افراطی گرایی و پایان دادن به منازعات به شمار می آمد دوباره در صدر اخبار جهان گرفته و جهانیان در انتظار بودند تا ببینند رییس جمهور امریکا در برابر این خرد جمعی جهانی چه واکنشی از خود نشان می دهد.آیا دیوانه وار به پاره کردن آن و خوشحالی عده ای قلیل در جهان و ایران اقدام می کند و یا اینکه به حاصل سالها کار سیاسی و خرد جمعی احترام گذاشته و آنرا تایید می کند.
21 مهر ماه سال 1396 ، خیلی ها در جهان در انتظار صحبت ها و مواضع رییس جمهوری آمریکا، که محتوای یک سخنرانی و نتیجه آن چه خواهد بود.
اما نتیجه آن نشد که مخالفان به دنبال آن بودند، صحبت های رییس جمهوری آمریکا که با تحریف تاریخ و جغرافیایی نیز همراه بود تنها یک نتیجه به بار آورد و آن تایید هنر دیپلماسی در نگارش برجام و ایستادن کشورهای بزرگ جهان در کنار ایران برای اولین بار در تاریخ بود که نشان داد ظریف تا چه حد ظریفانه مشق سیاست کرده است.
ترامپ در سخنرانی لب به سخنانی گشود که تنها منفعتش برای وی تحسین های محور عبری – عربی بود ولی عملا در عرصه جهانی این آمریکا بود که به گوشه انزوا خزید چون متحدان بزرگ اروپایی و آسیایی خود را به وضوح از دست داد.
سازمان ملل،آژانس بین المللی انرژی اتمی،اتحادیه اروپا و اکثر کشورهای بزرگ جهان به دلیل منافع بزرگ اقتصادی و سیاسی برجام برای مردم و دولت آنها به دفاع تمام قد از آن پرداخته و عملا رشته های رییس جمهوری آمریکا را پنبه کردند چون می دانستند زمان آن نیست که با طناب پوسیده ترامپ به قعر چاه ضررهای سیاسی و اقتصادی بیفتند.در عرصه داخلی نیز این مواضع سطحی باعث تقویت وحدت ملی ،انسجام داخلی و تحسین سیاستمداران تیم مذاکره کننده توسط مردم شد.
13 اکتبرسال 2017 از یاد سیاستمداران جهان و مخصوصا آمریکایی ها نخواهد رفت چون این روز را باید روز سیاه در تاریخ آمریکا دانست چون سخنان ترامپ بوی معامله می داد تا معادله و مذاکره.
در این روز توپ برجام از سوی ترامپ به زمین کنگره شوت شد.کنگره ای که در دست اکثریت جمهوری خواهان است وآنها نیز جرات آن را نخواهند شد از این اجماع بین المللی خروج کنند.او نتوانست برجام را لغو و از آن خارج شود چون این توافق به حدی در چهارچوب مناسب نگارش شده که احساس کرد با خروج ازآن فقط به کشور خود در عرصه جهانی لطمه وارد می کند وبه همین دلیل فقط به لفاظی های عوام گرایانه بسنده کرد.
خبر سفر رییس جمهور فرانسه پس از 46 سال به ایران در میان گرد و خاک برجامی ترامپ خبر جالبی بود که به صورت بارز شکست سیاست های افراطی دولت جمهوری خواه آمریکا در به حاشیه بردن و یا پاره کردن این توافق نامه بین المللی را ثابت کرده و آب سردی بود بر دیگ جوشان ساسیت مداران افراط گرا و تندور در داخل و خارج از کشور.
* خبرنگار ایرنا در نمین
7110/6016
انتهای پیام تخریب ها و حمایتها از این توافقنامه بین المللی تا پایان دولت باراک اوباما در آمریکا و دولت یازدهم در ایران با سیاست گاهی به نعل و گاهی به میخ ادامه پیدا کرد تا اینکه با روی کار آمدن ترامپ، امید مخالفان داخلی و خارجی برای پاره کردن برجام و بازگشت روال کشور بعد از انعقاد قراردادهای مختلف اقتصادی و عمرانی با کشورهای جهان به سنوات قبلی پررنگ تر شد.
برجام که حاصل کار دیپلماتیک بوده و حرکتی اعتدالی در برابر افراطی گرایی و پایان دادن به منازعات به شمار می آمد دوباره در صدر اخبار جهان گرفته و جهانیان در انتظار بودند تا ببینند رییس جمهور امریکا در برابر این خرد جمعی جهانی چه واکنشی از خود نشان می دهد.آیا دیوانه وار به پاره کردن آن و خوشحالی عده ای قلیل در جهان و ایران اقدام می کند و یا اینکه به حاصل سالها کار سیاسی و خرد جمعی احترام گذاشته و آنرا تایید می کند.
21 مهر ماه سال 1396 ، خیلی ها در جهان در انتظار صحبت ها و مواضع رییس جمهوری آمریکا، که محتوای یک سخنرانی و نتیجه آن چه خواهد بود.
اما نتیجه آن نشد که مخالفان به دنبال آن بودند، صحبت های رییس جمهوری آمریکا که با تحریف تاریخ و جغرافیایی نیز همراه بود تنها یک نتیجه به بار آورد و آن تایید هنر دیپلماسی در نگارش برجام و ایستادن کشورهای بزرگ جهان در کنار ایران برای اولین بار در تاریخ بود که نشان داد ظریف تا چه حد ظریفانه مشق سیاست کرده است.
ترامپ در سخنرانی لب به سخنانی گشود که تنها منفعتش برای وی تحسین های محور عبری – عربی بود ولی عملا در عرصه جهانی این آمریکا بود که به گوشه انزوا خزید چون متحدان بزرگ اروپایی و آسیایی خود را به وضوح از دست داد.
سازمان ملل،آژانس بین المللی انرژی اتمی،اتحادیه اروپا و اکثر کشورهای بزرگ جهان به دلیل منافع بزرگ اقتصادی و سیاسی برجام برای مردم و دولت آنها به دفاع تمام قد از آن پرداخته و عملا رشته های رییس جمهوری آمریکا را پنبه کردند چون می دانستند زمان آن نیست که با طناب پوسیده ترامپ به قعر چاه ضررهای سیاسی و اقتصادی بیفتند.در عرصه داخلی نیز این مواضع سطحی باعث تقویت وحدت ملی ،انسجام داخلی و تحسین سیاستمداران تیم مذاکره کننده توسط مردم شد.
13 اکتبرسال 2017 از یاد سیاستمداران جهان و مخصوصا آمریکایی ها نخواهد رفت چون این روز را باید روز سیاه در تاریخ آمریکا دانست چون سخنان ترامپ بوی معامله می داد تا معادله و مذاکره.
در این روز توپ برجام از سوی ترامپ به زمین کنگره شوت شد.کنگره ای که در دست اکثریت جمهوری خواهان است وآنها نیز جرات آن را نخواهند شد از این اجماع بین المللی خروج کنند.او نتوانست برجام را لغو و از آن خارج شود چون این توافق به حدی در چهارچوب مناسب نگارش شده که احساس کرد با خروج ازآن فقط به کشور خود در عرصه جهانی لطمه وارد می کند وبه همین دلیل فقط به لفاظی های عوام گرایانه بسنده کرد.
خبر سفر رییس جمهور فرانسه پس از 46 سال به ایران در میان گرد و خاک برجامی ترامپ خبر جالبی بود که به صورت بارز شکست سیاست های افراطی دولت جمهوری خواه آمریکا در به حاشیه بردن و یا پاره کردن این توافق نامه بین المللی را ثابت کرده و آب سردی بود بر دیگ جوشان ساسیت مداران افراط گرا و تندور در داخل و خارج از کشور.
* خبرنگار ایرنا در نمین
7110/6016
کپی شد
