پایگاه خبری جماران- ماه رمضان، ماه تقوی، پرهیزکاری، تزکیه نفس و صفای باطن است. مستحبات را انجام ندادیم مهم نیست، به حرمت رمضان، خود را به گناه آلوده نکنیم.
در قرآن کریم آمده است که "از غیبت برادر خود دوری کن، که آن مانند خوردن گوشت مرده اوست". در روز ماه رمضان باید از خوردن پرهیز کرد، چه رسد که گوشت مرده انسان باشد.
در جلسات دعا، روی منبر و پشت تریبون، آن هم در ماه رمضان، از خلاف گویی، دروغ پراکنی، اتهام زنی و شایعه پراکنی پرهیز کنیم. از قضاوت ناصحیح نسبت به غیر همفکران خود و انتشار خشونت و کینه اجتناب کنیم.
خداوند متعال در قرآن کریم سفارش می کند که از بسیارى از گمانها بپرهیزیم و از گمان سوء نه تنها نسبت به مومنین که نسبت به همه آدمیان پرهیز کنیم.
خاطرم هست، پس از فاجعه ۱۷ شهریور ۱۳۵۷، جامعه روحانیت مبارز تهران بیانیه ای صادر و در آن بیانیه، تعداد تقریبی شهداء میدان ژاله را نیز اعلام کرد.
به اتفاق برخی دوستان، از اصفهان به قم آمدیم و در منزل مرحوم آیت الله طاهری خرم آبادی، خدمت شهید بزرگوار، آیت الله دکتر بهشتی رسیدیم. من با ناراحتی به ایشان گفتم چرا در بیانیه شما تعداد شهدا کم ذکر شده؟ ایشان از من پرسیدند پس چه عددی باید می نوشتیم؟ من در جواب گفتم باید ده برابر این تعداد می نوشتید، ایشان در جواب فرمودند، آقای نوری، شهدای میدان ژاله این تعداد هم نبوده است.
سال ها بعد که تب و تاب انقلاب فرو نشست، به فکر فرو رفتم که مگر اتهام زدن در ارتباط با همه انسان ها، غیر اخلاقی و حرام نیست؟ مگر اتهام زدن و نسبت ناروا دادن حتی به رژیم پهلوی و اعوان و انصارش مجاز است؟ بر مبنای کدام مستند دینی می توان نسبت به انسان غیر مومن، نسبت خلاف واقع داد؟ چرا ما جهت تخریب رژیم شاه، گاه احساس وظیفه می کردیم که یک شهید را ده برابر کنیم و یا آنچه بر زبان و قلم مان جاری می شود، بگوییم و بنویسیم و احساس می کردیم چون ما روحانی هستیم و یا انقلابی هستیم و یا اهل نماز و روزه و به عبارتی ظاهرالصلاح هستیم، خدا هم با ماست و ما مشمول عفو پروردگار خواهیم شد؟
راستی چنانچه در روز حساب و کتاب که "فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ - وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ" است، حاکمان و منسوبین رژیم پهلوی در دادگاه عدل الهی دادخواهی کنند (و خواهند کرد) که ما در رابطه با کارهای خلافی که انجام داده ایم آماده عقوبت هستیم و لکن نوری و نوری ها به ما نسبت های کذب و خلاف واقع داده اند و به عنوان حق الناس، از ما بخواهند جبران کنیم و یا مواخذه شویم، چه پاسخی داریم و چه می توانیم انجام دهیم؟
این داستان اختصاص به دیروز ندارد، امروز هم، همه ما در معرض امتحان الهی هستیم و باید سعی کنیم که از جاده انصاف و عدالت خارج نشویم، تا در دنیا و آخرت سرفراز باشیم و بر اشتباهات گذشته مان، حسرت نخوریم.
امید که، از همین رمضان تصمیم بگیریم در چارچوب معیارهای اخلاقی و معنوی و تزکیه روح و طهارت نفس، که همان هدف روزه نیز می باشد، گام برداریم، ان شاء الله.
