روشن است که برخی از زیارت‌نامه‌ها از امام معصوم صادرشده مانند زیارت جامعه و زیارت امین‌الله. ولی اکثر آن‌ها به انشاء علماء بزرگ است؛ مانند زیاتنامه حضرت فاطمه زهرا (س) که شیخ صدوق در کتاب «الفقیه»، تصریح می‌کند؛ چون برای سیده نساء العالمین (س) زیارت‌نامه‌ای نیافتم، این متن را به‌عنوان زیارتنامه می‌نویسم.
پایگاه خبری جماران، شهید استاد آیت‌الله مرتضی مطهری (ره) بعد از ۱۵ خرداد دستگیر و زندانی می‌شود.
در زندان این اشعار را در رثای امام خمینی می‌گوید؛
زمنزلگاه آن محبوب، یاران را خبر نبوَد
همی‌آید به گوش از دور آواز جرس ما را
صبا ازما ببر یک‌لحظه پیغامی به روح‌الله
که ای یاد تو مونس روز و شب در این قفس مارا
به‌رغم کوشش دشمن نخواهد بگسلد هرگز
میان ما و تو پیوند تا باشد نفس ما را
سزاوار تو ای جان کنج زندان نیست منزلگه
سزد گر خون ببارد از دو دیده هر نفس ما را
رواق منظر دیده مهیای قدوم تو
کرم فرما و بپذیر از صفا این ملتمس ما را
این اشعار نشان‌دهنده ارادت استاد مطهری به امام راحل است.
نکته مهم در اینجاست که این ارادت از سوی کسی به نظم درآمده که در زندگی‌اش به این سادگی‌ها اهل تعریف از کسی نبوده!
و همو گوید: وقتی می‌خواهم نام این مرد بزرگ را ببرم قلبم به لرزه درمی‌آید!
مشابه این ارادت را در استاد بزرگوار آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی نسبت به امام می‌بینیم که برای او از تعبیر دعاگونه‌ی «سلام‌الله‌علیه» استفاده می‌کند - و تصریح می‌کند که خواجه طوسی در کنار نام بردن از سید مرتضی از «سلام‌الله» استفاده می‌نموده - و نیز در رثای امام، زیارت‌نامه‌ای را برای زائران مرقدش، کتابت می‌کند.
روشن است که برخی از زیارت‌نامه‌ها از امام معصوم صادرشده مانند زیارت جامعه و زیارت امین‌الله. ولی اکثر آن‌ها به انشاء علماء بزرگ است؛ مانند زیاتنامه حضرت فاطمه زهرا (س) که شیخ صدوق در کتاب «الفقیه»، تصریح می‌کند؛ چون برای سیده نساء العالمین (س) زیارت‌نامه‌ای نیافتم، این متن را به‌عنوان زیارتنامه می‌نویسم.
با این وضع، تکلیف زیارت‌نامه‌هایی برای بزرگانی چون عبدالعظیم الحسنی، کلینی، مفید، صدوق و... در دسترس است، روشن می‌شود که از سوی علماء شیعه انشاء شده و امری مرسوم بوده است.
تردیدی نیست؛ در اینکه خواندن و باخبر شدن از این «ارادت‌ها» از چنین افراد وارسته‌ای، نسبت به امام(ره) تفکر آفرین است.
اما توجه به این نکته مهم است؛ نسل جوان کنونی، امام را ندیده‌اند و امروز معیار شناختشان برای دستیابی به شخصیت و خصوصیات آن بزرگوار؛ دو چیز است:
اول؛ رفتار مسئولان امروز و بازنشر قول‌هایی است که از سوی آنان به مردم برای برقراری «آزادی و رفاه و عدالت» در دهه پنجاه و شصت داده‌شده، است.
و دوم؛ ظاهرِ آثار بجا مانده و یا مرتبط با امام (ره) است.
اگر از این دو ناحیه؛ امام عظیم آلشان، خوب تعریف نشود، در مقابل طوفانِ انتقادهایی که فکر و دل جوان عزیز امروز را نشانه گرفته توفیق چندانی برای پاسخ و ابزار کلام حق نخواهیم داشت.
روشن است که انتقادات؛ گاه از سر دلسوزی است و گاه از تراوش‌ها ژست روشنفکری و البته گاه از اتاق فکر رقیبانِ سیاسی و حتی از مخالفان «بیت آن بزرگوار» هدایت می‌شود!
من از مفصل، این نکته مجملی گفتم
تو خود حدیث مفصل بخوان ازین مجمل
