برگرفته از کتاب در حال نگارش "اردوگاه اطفال"به قلم احمد یوسف زاده
« سه روز بود که بعثی ها آب را بر آسایشگاه ها بسته بودند. خرداد ماه بود و هوای رمادی گرم و زندان دم کرده و خفه کننده.
آب جیره بندی شده بود.شب،آخرین سهمیه مان را قاشق شمار گرفتیم و گلوهای خشک کمی تر شد.چند لیتر آب مانده بود برای روز بعد که داخل تشت کوچکی زیر پنکه سقفی باد می خورد.
نیمه های شب اسیری 17 ساله از خواب بیدار شد. حلقش از تشنگی خشک شده بود. آمد کنار تشت آب نشست. لبهایش داغ بسته بود. باد پنکه موج های کوچکی روی سطح آب درست می کرد. خواست لیوان پلاستیکی را بزند زیر آب، اما دستش پیش نرفت. لحظه ای ماند و به آب زلال خیره شد. یک نگاه به آب، یک نگاه به بالای سر، آهی کشید و تشنه برگشت،همانطور که تشنه آمده بود. رفت خوابید. »
گفتنی است احمد یوسف‌زاده چندی پیش با اشاره به تازه‌ترین اثر خود که در ادامه «آن بیست و سه نفر» نگاشته می‌شود، گفت: تنها هشت ماه از ماجرای بیست و سه نفر در کتاب قبلی‌ام نوشته شده و حال در کتاب جدیدی با نام «اردوگاه اطفال» به نقل ادامه‌ی ماجرای آنان پرداخته‌ام. به احتمال زیاد این کتاب را نیز سوره مهر منتشر خواهد کرد که امیدوارم کارِ نگارش آن تا اوایل مهر ماه به پایان برسد.
وی افزود: بعد از ماجرای آن بیست و سه نفر، عراقی‌ها می‌خواستند تبلیغات خود به وسیله بچه‌ها را ادامه دهند، اگرچه ما برای جلوگیری از این تبلیغات از اسارت برنگشتیم، ولی عراقی‌ها امیدوار بودند که بتوانند از این حربه استفاده کنند.
این نویسنده در اشاره به ماجرای کتاب «اردوگاه اطفال» گفت: یک سال از اسارت ما می‌گذشت که سیصد نفر نوجوانِ اسیر را از اردوگاه‌های دیگر جمع کردند و به اردوگاه اطفال آورند که در آن بزرگسالان نبودند و فقط جمعیت اسیرِ نوجوان را شامل می‌شد. در این اردوگاه، فصل جدیدی از تبلیغات و اتفاقات آغاز شد.
یوسف‌زاده ادامه داد: جوانان این اردوگاه همه بین هفده تا بیست سال بودند و با روحیه مبارزه‌گری و سلحشوری که در این نوجوانان سراغ داریم، اتفاقات عجیبی در اردوگاه رقم خورد.
نویسنده کتاب «آن بیست و سه نفر» با بیان اینکه فضای «اردوگاه اطفال» با «آن بیست و سه نفر» متفاوت است، گفت: اتفاقات این کتاب در اردوگاه اطفال رقم می‌خورد و از منظر مکان با کتاب آن بیست و سه نفر متفاوت است. اردوگاه اطفال، فضای بسیار بزرگی است که هیچ بزرگسالی در آن زندگی نمی‌کند و همه نوجوان هستند. این نوجوانان همه کارهای اردوگاه را باید خودشان انجام دهند و در کنار آن باید با تبلیغات عراقی‌ها نیز مبارزه کنند.
او افزود: ازجمله مشکلاتی که نوجوانان این اردوگاه با آن مواجه بودند، درگیری با منافقین و درگیری با عراقی‌ها بود. آنان اتفاقات عجیبی را در این اردوگاه پشت سر می‌گذاشتند. جامعه ایرانی باید بداند و بشنود که این نوجوانان، چه اتفاقاتی را رقم زده‌اند.
یوسف‌زاده با بیان اینکه بیشترین بارِ مشکلات اردودگاه‌ها در دوران اسارت، برعهده نوجوانان بوده است، گفت: اسرای بزرگسال با تمام مشکلاتی که از سر می‌گذرانند، از یک زمانی به بعد، زندگیِ عادی خود را آغاز می‌کنند، اما نوجوانان چون با تبلیغات دشمن مواجه بودند، باید شیوه‌ای برای مبارزه با آنان پیدا می‌کردند و به همین دلیل مورد شکنجه‌های بسیار قرار می‌گرفتند.
این نویسنده ادبیات دفاع مقدس با اشاره به سختی‌هایی که نوجوانان در دوران اسارت کشیدند، بیان کرد: باید به این موضوع پرداخته شود که نوجوان چقدر و چطور سختی کشیدند و این همان چیزی است که دوست دارم به‌اش بپردازم.
