کاری از گروه چارتار + کلیپ

«چارتار» نام آشنایی برای جوانان است. گروهی از جوانان که ذوقشان هم برای هم نسلانشان و هم برای دیگران مورد پسند قرار گرفته است.

لینک کوتاه کپی شد

به گزارش خبرنگار جی پلاس، «چارتار»، نام یک گروه موسیقی ایرانی تشکیل شده در سال ۱۳۹۰ است که آرش فتحی آهنگساز، احسان حائری ترانه‌سرا، آیین احمدی‌فر تنظیم‌کننده و آرمان گرشاسبی به عنوان خواننده، این گروه را تشکیل می‌دهند. سبک این گروه تلفیقى است و موسیقى الکترونیک را با آواز ایرانى تلفیق کرده اند و اشعار و ترانه‌ها و همچنین لحن و صدای خواننده که برگرفته و استوار بر ادبیات و موسیقی کلاسیک ایرانی است، از یک سو و همچنین ملودی‌های پویا و تنظیم‌های مدرن از سوی دیگر، فضای متفاوتی را در موسیقی این گروه به وجود آورده‌است. افراد این گروه از سن تقریبی پایینی برخوردارند. آرش فتحی، احسان حائری و آرمان گرشاسبی متولد سال ۱۳۶۷ و آیین احمدی‌فر متولد سال ۱۳۶۳ هستند. شامگاه جمعه ۲۴ بهمن ۱۳۹۳، اولین حضور گروه «چارتار» در قالب جشنواره موسیقی فجر بود. این گروه از همان ابتدا با انرژی و تشویق های پی در پی مخاطبان همراه شد، به گونه ای که با نقش بستن اسم «چارتار» بر صفحه نمایش و همچنین نماهنگ کوتاهی از این گروه، حضار با دست زدن های مکرر از اعضای این گروه دعوت کردند که به صحنه بیایند و به این ترتیب نوازندگان در جایگاه های خود قرار گرفتند و آرمان گرشاسبی نیز به آنها اضافه شد. اشعار آلبوم «باران تویی» شاید اگر با لحن مورد نظر خواننده گروه خوانده نشود، در وهله اول، معنایی را به مخاطب منتقل نکند، بنابراین نیاز است که شنونده با دقت بیشتری از یک موسیقی معمولی، به این اشعار گوش بسپارد تا متوجه آنها شود و اصلاً شاید به همین دلیل است که سازها، در هم آوایی با صدا و کلام کمتر سهیم می شوند. «آشوبم، آرامشم تویی»، اولین بخش از ترانه ای است که شاید گروه «چارتار» بیشتر با آن شناخته شد. متن ترانه: تنها؛ تویی تو، که می تپی به نبض این رهایی تو فارغ از وفور سایه هایی بازآ که جز تو، جهان من حقیقتی ندارد تو می روی که ابر غم ببارد به سمت ماندنت راهی نمی شوی چرا گاهی ستاره هدیه کن به مشت پوچ شب ها شمرده تر بگو با من حروف رفتنت تا من بگیرم از دلت همه بهانه ها را آشوبم آرامشم تویی به هر ترانه ای سر می کشم تویی سحر اضافه کن به فهم آسمانم آشوبم ارامشم تویی به هر ترانه ای سر می کشم تویی بیا که بی تو من، همه دو صد خزانم بگذار بگویم که از سراب این و آن بریدم من از عطش، ترانه ها خریدم به سمت ماندنت راهی نمی شوی چرا گاهی ستاره هدیه کن به مشت پوچ شب ها شمرده تر بگو با من حروف رفتنت تا من بگیرم از دلت همه بهانه ها را آشوبم آرامشم تویی به هر ترانه ای سر می کشم تویی سحر اضافه کن به فهم آسمانم آشوبم آرامشم تویی به هر ترانه ای سر می کشم تویی بیا که بی تو من، همه دو صد خزانم آشوبم، سحر اضافه کن به فهم آسمانم

دیدگاه تان را بنویسید