چهره فقر در قطعه‌ای از بهشت

به گزارش جی پلاس، هوای مطبوع، تالاب زیبا و کوه‌ها و کشتزارهای اطراف آن به قدری زیباست که گویی قطعه‌ای از بهشت است. اینجا، جایی است که نخستین گردهمایی سراسری مسئولان امور جوانان کشوربا حضور محمدرضا رستمی - معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان- برگزار شد؛ اما گویا زیبایی این بهشت درد فقر اهالی را درمان نمی‌کند و جوانان آن به جای سازندگی مهاجرت می‌کنند و تنها بازماندگان این منطقه سالمندان ناتوانند. پس از مراسم افتتاحیه این گردهمایی بنا به خواست رستمی معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان، به همراه جمعی از مدیران و مشاوران حوزه برای گفت‌وگو با جوانان روستایی راهی چند روستا در چغاخور شدیم. «آورگان» یکی از روستاهای این منطقه بود که روستاییان خوش ذوق، سایه‌سار درختان بادام را برای محل برگزاری نشست انتخاب کرده بودند و همراه با برخی جوانان روستا زیر سایه درختان روی فرش‌های لاکی رنگ نشستیم. غیبت دختران جوان باعث تعجب رستمی شد و او از اهالی روستا خواست که چند نفر از دختران را برای بیان مطالب و مطالباتشان به این نشست دوستانه دعوت کنند.

موسی مرادی- رییس شورای روستای آورگان- نبود امکان اشتغال را مشکل دوسوم جوانان روستا دانست و گفت: آنان به علت مشکلات مالی از روستا کوچ می‌کنند. قبلا ۲ کلاس برای هرکدام از مقاطع تحصیلی در روستا داشتیم اما الان باید تابستان‌ها به در خانه‌ها برویم تا بتوانیم برای مدرسه، دانش‌آموز جور کنیم، چون روستاییان زیادی مهاجرت کرده‌اند، آن هم در شرایطی که جزو ۳۰ نقطه برتر گردشگری کشور هستیم و پتانسیل کشاورزی و گردشگری داریم. به گفته مرادی ۴ هزار نفر در روستای آورگان زندگی می‌کنند و جوانان روستا با مشکل نبود امکانات تفریحی مواجه هستند و اگر اوقات فراغت آنان پر نشود، بستر گرایش جوانان به موادمخدر مهیا می‌شود، آن هم در شرایطی که سن مصرف موادمخدر در حال حاضر به ۱۵ سال رسیده است. یکی دیگر از جوانان روستا از عملکرد دولت انتقاد کرد و گفت: جوانان روستا مشکل وام دارند. محمدرضا مددی - روحانی جوان آورگان نیز آمار جالبی از تحصیلکردگان روستا ارایه و اظهارکرد: در سال ۹۲ ، ۲۷۰ دانشجو از کارشناسی تا دکترا داشتیم که ۴۰ درصد آنان دختر بودند و ۲ دانشجو هم در حال تحصیل در خارج از کشور هستند. به گفته او مشکل روستا کمبود بودجه فرهنگی است. پس از آنکه جوانان روستا دغدغه‌های خود را بیان کردند نوبت به رستمی رسید تا نظرات خود را بگوید. او ضمن اذعان به کم‌اطلاعی از مشکلات و انتظارات جوانان روستایی، گفت: وزارت ورزش و جوانان قصد دارد نمایشگاه محصولات و خدمات روستایی را در سطح استانی و ملی برگزار کند. فراوری مواد کشاورزی و موضوع گردشگری هم اگر به دو طرح مشخص تبدیل شود، در صورت نیاز به پرداخت وام ویژه، پیگیری‌های لازم را برای تخصیص وام اشتغال در مناطق روستایی برای آورگان انجام می‌دهیم. وی پیشنهاد تاسیس سمن‌های جوانان در حوزه‌های اشتغال و گردشگری را به جوانان روستایی آورگان داد و اظهار کرد: در زمینه‌های فرهنگی و آموزشی این روستا را حمایت و کسب و کار حوزه گردشگری را پیگیری می‌کنیم. معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان با بیان اینکه در حوزه اشتغال دختران توجه به صنایع دستی اهمیت زیادی دارد، گفت: صنایع دستی متقاضی دارد بنابراین باید به آن پرداخت. خانه نشینی زنان و دختران به بهانه نبود کار درست نیست. آنان می‌توانند یک سازمان مردم نهاد تشکیل دهند و ما به دختران روستا در زمینه آموزش و توانمندسازی خدمات ارائه می‌دهیم. پس از پایان صحبت‌های رستمی، عازم خانه شهریار پیروزی شدیم. او باغبانی بود که هنگام گردوچینی از درخت سقوط کرده و از ۶ ماه پیش فلج شده بود. پس از طی مسافت کوتاهی به خانه‌اش رسیدیم. شهریار به همراه همسرو فرزندش در خانه‌ای دو اتاقه زندگی می‌کند. او تنها ۳۶ سال دارد و به خوبی نی می‌نوازد. همسرش قالیبافی می‌کند. در گوشه یکی از اتاق‌ها دار قالی او برپاست و به گفته این زن روستایی بافت این قالی ۳ سال طول می‌کشد و قرار است بابت این مدت ۵۰۰ هزار تومان دریافت کند! به گفته او زندگی‌ خانواده‌اش از طریق دریافت یارانه می‌گذرد و بهزیستی ماهی ۱۰۰ هزار تومان بابت حق پرستاری به آنان می‌دهد. پس از این صحبت‌ها، دختران آوارگان به جمع ما پیوستند. یکی از دخترانی که به جمع ما پیوست ۳۰ سال داشت و عنوان می‌کرد که به علت مشکلات مالی تنها موفق به دریافت مدرک سیکل شده است، دوتن دیگر از آنان هم دارای مدرک دیپلم و دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات بودند. یکی از این دختران گفت که دانشجوی انصرافی است و به علت مشکلات مالی نتوانسته تحصیلاتش را در رشته روانشناسی تمام کند. وی گفت: تحصیل هزینه‌بر است چون باید برای رفتن به دانشگاه به شهرهای دیگر برویم البته تعصبات خانوادگی هم باعث می‌شود دختران نتوانند برای تحصیل به شهرهای دیگر بروند. یکی دیگر از دختران این منطقه نیزعنوان کرد که بیکاری در آورگان بیداد می‌کند و موجب به اعتیاد کشیده شدن جوانان شده است. امکانات ورزشی هم صفر است و از ورزش‌های بومی و محلی هم استقبال چندانی نمی‌شود. وی ادامه داد: دبیرستان پسرانه درآورگان وجود ندارد؛ اما دختران تا مقطع پیش‌دانشگاهی می‌توانند در روستا تحصیل کنند ولی به علت کاهش جمعیت فقط رشته علوم انسانی در مقطع دبیرستان تدریس می‌شود. وی درباره امکانات بهداشت و زایمان زنان نیز گفت: خانه بهداشت در روستا داریم ولی امکان زایمان وجود ندارد. در شرایط اضطراری هم با اورژانس تماس می‌گیریم ولی آمبولانس دیر می‌رسد. رستمی پس از شنیدن دغدغه‌های دختران روستایی اظهارکرد: انتظار داریم سمن‌های جوانان در آورگان تا سه ماه آینده تشکیل شود و ما از آنها حمایت می‌کنیم تا به عنوان یک الگو در همه استان‌های کشور اجرا شود. پس از صحبت با دختران آورگانی عازم روستای «گلوگرد» شدیم. راه نسبتا طولانی را تا گلوگرد طی کردیم. این بار اهالی روستا از ما در دهیاری گلوگرد پذیرایی کردند. ابتدا کودکان روستا به ما خوشامد گفتند. در دهیاری خبری از جوانان نبود بلکه بزرگان روستا به بیان مشکلاتشان پرداختند؛ از مشکلات ورزشی گرفته تا محیط زیستی. رستمی هم در پاسخ به انتقادات آنان گفت: سیاست ما تشکیل و تقویت سمن‌های روستایی است. او بار دیگر به ضرورت تشکیل سمن‌های صنایع دستی برای دختران و اشتغال و گردشگری برای پسران اشاره کرد و از تلاش وزارت ورزش و جوانان برای آموزش دختران روستایی و اشتغال در روستایشان خبر داد. وی تاکید کرد: دختران را نباید در پستوها نگه داشت. اجازه ندادن برای ورود آنان به جامعه، نشانه بی‌توجهی به حقوق دختران است. پس از صحبت‌های رستمی، بازدید ما از روستاها به پایان رسید. بازدیدی که در آن نشانه‌های فقر، بیکاری، فقدان امکانات تفریحی و بی‌توجهی به حقوق زنان را دیدیم؛ اما این امیدواری وجود دارد که با فعال شدن سمن‌ها در چنین روستاهایی بخشی از مشکلات ساکنانشان حل شود. به امید روزهای بهتر...