آیا تا به حال فکر کرده‌اید مورچه‌ها چگونه طعمه خود را حمل می‌کنند؟

به گزارش خبرنگار جی پلاس، تحقیق جدیدی که در مؤسسه علوم وایزمن انجام گرفته و در مجله «Nature Communications» منتشر شده، نشان می دهد که چگونه توازن و توالی رفتاری مورچه ها، آنها را قادر می کند تا با هماهنگی یکدیگر غذای خود را به محل مورد نظرشان انتقال دهند. برای انتقال یک طعمه بزرگ، تعدادی از مورچه ها آن را احاطه می کنند. گروهی که در عقب طعمه قرار گرفته اند، آن را هل داده و پیش قراولان، آن را می کشند. اما آنها چگونه در مسیر درست باقی می مانند؟ دکتر «اوفر فاینرمن» و گروهش در دپارتمان فیزیک سیستم های پیچیده از آنالیز ویدئوهایی برای دنبال کردن حرکت های انفرادی مورچه ها در گروهی که در حال حمل یک غذای بزرگ به لانه بودند، استفاده کردند. هرچه تعداد مورچه هایی که طعمه را احاطه کرده بودند بیشتر بود، آنها با سرعت بیشتری می توانستند آن را حمل کنند. در این تصاویر، ویدئویی قابل مشاهده بود که مورچه ها برای مدت کوتاهی در حمل غذا کمک می کردند و سپس مورچه های جدید جایگزین آنها می شدند. هنگامی که این مورچه ها بسیج می شوند، مورچه های حامل دیگر که از زمان پیوستن مورچه های جدید کمی گیج شده اند، در تعیین مسیر درست، کمی با نیروهای جدید متفاوت عمل می کنند. با پیوستن یک مورچه جدید، فرمان هدایت غذا موقتاً درست می شود؛ بنابراین مسیر حرکت به سمت لانه ادامه پیدا می کند. مورچه هایی که به تازگی به گروه ملحق شده اند، به مدت ۱۰ تا ۲۰ ثانیه حرکت را رهبری می کنند. همچنین گروه تحقیقاتی پروفسور «نیر گو» از دپارتمان فیزیک شیمیایی مؤسسه وایزمن، یک مدل ریاضی برای توصیف این رفتار مشارکتی ارائه دادند. بر اساس این مدل، تصمیم مورچه های حامل «ناآگاه» متناسب با یک سطح متوسط رفتار دنباله روی است؛ مورچه های آگاه سپس به خوبی فرمان هدایت مسیر غذا را بر عهده می گیرند. این مدل یک نقطه بحرانی بین دنباله روی و فردیت را نشان می دهد که گروه مورچه ها را قادر می کند تا کار خود را هماهنگ کرده و مسیر را آنطور که باید تنظیم کنند. این مدل تعبیری از مدل «ایزینگ» است که اغلب برای توصیف پدیده نوخاسته در فیزیک آماری مورد استفاده قرار می گیرد. برگرفته از: sciencedaily.com