به بهانه طرح استیضاح دکتر دانش آشتیانی وزیر آموزش و پرورش با محمدرضا سیفی کارشناس آموزش و پرورش گفت و گو کردیم. مثل همیشه با حرارت و صریح حرف زد و از مشکلات گفت. او معتقد است که استیضاح وزیر آموزش و پرورش در این زمان فقط سبک جدیدی از سهم خواهی نمایندگان است.
متن کامل گفت و گوی جماران در پی می آید:
موضوع استیضاح وزیر آموزش و پرورش که در مجلس مطرح شده را چگونه ارزیابی می کنید؟
استیضاح دانش آشتیانی فقط سبک جدیدی از سهم خواهی است، جدی نگیرید!
ماه قبل نامه ای با امضا 60 نماینده در رسانه ها منتشر شد و در هفته جاری هم عضو هیات رئیسه مجلس خبر از اعلام وصول این استیضاح به هیات رئیسه داد، این که شوخی نیست!
مشروح جلسات علنی مجلس در بررسی برنامه ششم توسعه را با دقت گوش کردم، برایم برخی اظهارنظرها عجیب است، نوع گفتمان نمایندگان خاص است که البته این خود زاییده دموکراسی است و می شود از آن خرسند بود.
ببینید! مفادی که نمایندگان محترم به آن برای طرح استیضاح استناد کردند خیلی کلی است و هیچ مصداقی ندارد، به هرحال دکتر دانش آشتیانی از سوی رئیس جمهور معرفی شد که تغییرات ایجاد کند.
اما برخی نمایندگان می گویند این عزل و نصب های سیاسی است.
خب همان برخی نمایندگان یادشان رفته که مجلس ترکیب گذشته را ندارد و حتی برخی فراموش کرده اند که انتخابات ریاست جمهوری برگزار شده و الان آقای روحانی رئیس جمهور است.
اگر استیضاح اعلام وصول شود چه اتفاقی خواهد افتاد؟
این مجلس شبیه مجلسی نیست که داستان «فرجی دانا» دوباره بازخوانی شود. نمایندگان می دانند استیضاح در این زمان خاص و پایان سال در حالی که کشور برای برپایی انتخابات ریاست جمهوری آماده می شود، نمی تواند مشکلات آموزش و پرورش و فرهنگیان را رفع کند و متاسفانه به فرهنگیان عزیز برای مشارکت در برگزاری انتخابات انگیزه منفی می دهد و این خواست نظام نیست.
به هرحال استیضاح حق نمایندگان است.
استیضاح حق نمایندگان است، اما آیا ما از همه حقوق خود به درستی استفاده می کنیم؟ در مجلس سوم دکتر نجفی از کابینه مرحوم فقید آیت الله هاشمی با 137 رای مخالف استیضاح، به بهترین شکل به راهش ادامه داد. دور دوم دولت اصلاحات، مرتضی حاجی نیز استیضاح شد اما با 159 رای موافق، اعتماد نمایندگان را دوباره به دست آورد. در دور اول دولت رئیس جمهور سابق، محمود فرشیدی با 132 رای مخالف استیضاح، ادامه کار داد و همچنین در همین دولت فعلی، دکتر فانی نیز از دام استیضاح گریخت و با رای اعتماد مجدد مسئولیت خود را ادامه داد. پس استیضاح وزرای آموزش و پرورش خوش یمن نیست اما این حق برای نمایندگان محفوظ است.
این روش مطالبه گری را مناسب می دانید؟
تصور کنید نماینده ای که طراح اصلی استیضاح وزیر سابق (دکتر فانی) بود، در جلسات رسیدگی به برنامه ششم توسعه، وسط مجلس راه افتاده و امضا جمع می کند که «دانش آشتیانی» باید استیضاح شود و «طیف خاکستری مجلس» و «نو دلواپسان» هم بدون اینکه حتی متن استیضاح را بخوانند خیلی ساده زیر برگه را امضا کردند.
مهمترین ادله این نوع نمایندگان کمی غیر منطقی است. اینکه باید دکتر دانش آشتیانی معاونین و مدیرانی را انتخاب کند که هم فکر دولت باشند، این خواسته زیادی است؟ جالب است بدانید تعدادی از امضاکنندگان معتقدند چون اتفاقی در آموزش و پرورش نیفتاده است، باید دانش را استیضاح کنند! یعنی دقیقا خلاف نظر تعداد دیگری که اعتقاد دارند چون اتفاقاتی مانند انتصابات انجام شده باید وزیر فعلی استیضاح شود!
به نظر شما دانش آشتیانی چه واکنشی نشان می دهد؟
در نشستی که دانش آشتیانی با تشکل های فرهنگیان داشت، تاکید کرد که به هیچ وجه نگران استیضاح نیست و تصور می کنم تا الان هم با جابجایی و برکناری برخی معاونین و مدیران کل، کلی جربزه نشان داده است.
باید وزیر با نمایندگان تعامل داشته باشد و البته کار مورد صلاح وزارتخانه را انجام دهد، از این جهت که اعضای «هنگ بازنشستگان» را در وزارتخانه کمتر کرد و مدیران و معاونین بازنشسته را اجازه داد تا به آغوش گرم خانواده برگردند، نباید از دانش آشتیانی تشکر کرد؟
در نامه استیضاح یکی از دلایل نمایندگان عدم پرداخت معوقه مطالبات فرهنگیان است.
معوقات حقوق که فرهنگیان سال ها بود منتظرش بودند پرداخت شد و تا پایان سال نیز مطالبات بازنشستگان پرداخت می شود. نمایندگان خیلی عجله کردند، کاش کمی صبور بودند؛ الان بسیاری از بندهایی که در طرح استیضاح گنجانده شده با پرداخت مطالبات فرهنگیان باطل می شود. جالب است که در برخی از بندها دلایل استیضاح دکتر فانی و دکتر دانش آشتیانی مشترک است، یعنی اینکه طراحان استیضاح فقط یک چیز را تکرار می کنند، البته برای استیضاح دکتر فانی ادله متقن و فرهنگی پسند هم وجود داشت.
چه چیزی تکرار می شود؟
یک طیف خاص از مجلس قبل تا این مجلس همیشه دلواپس هستند. وگرنه جمع آوری امضا برای استیضاح وزیری که کمتر از شش ماه از وزارتش می گذرد، چه مفهومی دارد؟ منطق حکم می کند ابتدا از وزیر سئوال شود، بعد به کمیسیون دعوت یا سئوال در صحن طرح شود و در صورت قانع نشدن نمایندگان کارت زرد بگیرد و... این در حالی است که آخرین راه استیضاح است.
