بازار تبریز جزو بزرگترین سازه‌‌های آجری و مسقف جهان به شمار می‌آید که تا کنون از توجه هیچ گردشگری دور نمانده است.
به گزارش ایسنا، منطقه آذربایجان‌شرقی، بازار سرپوشیده‌ی تبریز به دلیل موجود بودن تمامی عناصر موجود در یک فضای تجاری و سنتی اعم از تیمچه‌ها، مغازه‌ها و دکان‌ها و همچنین مساجد، حمام‌ها و زورخانه‌ها، کاروان‌سراها و انواع مشاغل به عنوان کامل‌ترین مجموعه‌ی بازارهای ایرانی شناخته شده است.
نبض زندگی مردم آذربایجان در بازار تاریخی تبریز، تندتر می‌تپد و جریان زندگی در این بازار به وضوح به چشم می‌خورد و مردم برای امرار معاش و تامین نیازهای روزانه‌ی خود اعم از فقیر و غنی، شهرنشین و یا شهرستانی برای یک بار هم که شده، گذرشان به این بازار می‌افتد.
این وسعت دوهکتاری و نه چندان کوچک که تقابل معماری سنتی و اسلامی و تجارت است، باعث به وجود آمدن اجتماعی کوچک از مردمان زیادی شده است که چشمشان، در اوج زندگی ماشینی، سنت‌ها و اصالت‌های زیادی را در این بازار سرپوشیده به تماشا می‌نشیند.
این بنا در روزگاران گذشته و به دلیل قرار گرفتن در جاده‌ی ابریشم، از رونق تجاری و اقتصادی بسیار مناسبی برخوردار بوده و بنای آن که در زلزله‌ی ویرانگر تبریز تخریب شده بود، به دست "نجف قلی خان" حاکم وقت تبریز و در سال 1193 ، بازسازی شد.
تاریخ بنای این بازار از وضوح مشخصی برخوردار نیست. ولی از نوشته‌ها و سفرنامه‌های جهانگردان در سده‌ی چهارم و عصر قاجار، می‌توان به قدمت دیرینه‌ی آن پی برد.
با کمی پرسه زدن در این بازار می‌توان به تقابل سنت و مدرنیته پی برد. جوانان آیفون به دست که در حال سلفی گرفتن با مسگر و یا حجره‌دار ریش سفید بازار هستند و حتی تجارت الکترونیک و تکنولوژی نیز در این بنا که حالت سنتی خود را حفظ کرده، ورود کرده است.
این بازر از بازارچه‌های متعددی تشکیل شده است که با گذشت زمان برخی تغییر کاربری و تغییر شکل داده‌اند. اما بافت سنتی آن همچنان حفظ شده است و از آن جمله می‌توان به "امیر بازاری یا بازار امیر" اشاره کرد که یکی از پررونق‌ترین بازارچه‌ها در داخل بازار تبریز به شمار می‌آید.
"بازار شیشه‌گر خانه‌ی تبریز"، در روزگاران گذشته محل محل تولید و فروش انواع شیشه بوده و امروزه این مکان محل فروش لوازم آرایشی و بهداشتی و لوراز‌التحریر است.
"بازار حرمخانه" نیز داردای تیمچه‌های سعدیه، هاشمیه، آلمانی‌ها و سرای صاحب دیوان است و همچنین تیمچه‌های بادام‌چی‌لار، مظفریه، حاج شیخ و میرزا مهدی در "بازار بلورفروشان" قرار دارند.
"بازار صادقیه" نیز در گذشته محل فروش انواع فرش‌های دست بافت و نفیس بوده که امروزه نیز تجارت فرش در آن کم و بیش جریان دارد.
بازار تبریز در سال 1389 در فهرست میراث یونسکو ثبت شد و همچنین این مکان اولین بازار ثبت شده در یونسکو نیز به شمار می‌آید.
انتهای پیام
انتهای پیام به گزارش ایسنا، منطقه آذربایجان‌شرقی، بازار سرپوشیده‌ی تبریز به دلیل موجود بودن تمامی عناصر موجود در یک فضای تجاری و سنتی اعم از تیمچه‌ها، مغازه‌ها و دکان‌ها و همچنین مساجد، حمام‌ها و زورخانه‌ها، کاروان‌سراها و انواع مشاغل به عنوان کامل‌ترین مجموعه‌ی بازارهای ایرانی شناخته شده است.
نبض زندگی مردم آذربایجان در بازار تاریخی تبریز، تندتر می‌تپد و جریان زندگی در این بازار به وضوح به چشم می‌خورد و مردم برای امرار معاش و تامین نیازهای روزانه‌ی خود اعم از فقیر و غنی، شهرنشین و یا شهرستانی برای یک بار هم که شده، گذرشان به این بازار می‌افتد.
این وسعت دوهکتاری و نه چندان کوچک که تقابل معماری سنتی و اسلامی و تجارت است، باعث به وجود آمدن اجتماعی کوچک از مردمان زیادی شده است که چشمشان، در اوج زندگی ماشینی، سنت‌ها و اصالت‌های زیادی را در این بازار سرپوشیده به تماشا می‌نشیند.
این بنا در روزگاران گذشته و به دلیل قرار گرفتن در جاده‌ی ابریشم، از رونق تجاری و اقتصادی بسیار مناسبی برخوردار بوده و بنای آن که در زلزله‌ی ویرانگر تبریز تخریب شده بود، به دست "نجف قلی خان" حاکم وقت تبریز و در سال 1193 ، بازسازی شد.
تاریخ بنای این بازار از وضوح مشخصی برخوردار نیست. ولی از نوشته‌ها و سفرنامه‌های جهانگردان در سده‌ی چهارم و عصر قاجار، می‌توان به قدمت دیرینه‌ی آن پی برد.
با کمی پرسه زدن در این بازار می‌توان به تقابل سنت و مدرنیته پی برد. جوانان آیفون به دست که در حال سلفی گرفتن با مسگر و یا حجره‌دار ریش سفید بازار هستند و حتی تجارت الکترونیک و تکنولوژی نیز در این بنا که حالت سنتی خود را حفظ کرده، ورود کرده است.
این بازر از بازارچه‌های متعددی تشکیل شده است که با گذشت زمان برخی تغییر کاربری و تغییر شکل داده‌اند. اما بافت سنتی آن همچنان حفظ شده است و از آن جمله می‌توان به "امیر بازاری یا بازار امیر" اشاره کرد که یکی از پررونق‌ترین بازارچه‌ها در داخل بازار تبریز به شمار می‌آید.
"بازار شیشه‌گر خانه‌ی تبریز"، در روزگاران گذشته محل محل تولید و فروش انواع شیشه بوده و امروزه این مکان محل فروش لوازم آرایشی و بهداشتی و لوراز‌التحریر است.
"بازار حرمخانه" نیز داردای تیمچه‌های سعدیه، هاشمیه، آلمانی‌ها و سرای صاحب دیوان است و همچنین تیمچه‌های بادام‌چی‌لار، مظفریه، حاج شیخ و میرزا مهدی در "بازار بلورفروشان" قرار دارند.
"بازار صادقیه" نیز در گذشته محل فروش انواع فرش‌های دست بافت و نفیس بوده که امروزه نیز تجارت فرش در آن کم و بیش جریان دارد.
بازار تبریز در سال 1389 در فهرست میراث یونسکو ثبت شد و همچنین این مکان اولین بازار ثبت شده در یونسکو نیز به شمار می‌آید.
انتهای پیام
کپی شد
