غزل گونه هاو قطعه هاو اشعار پراکنده غزلیات قصاید رباعیات ترجیع بند مسمط ها

دیوان شعر امام خمینی

محفل دلسوختگان

  • عاشم، عاشق و، جز وصل تو درمانش نیست
  • کیست کاین آتش افروخته در جانش نیست؟[1]
  • جز تو در محفل دلسوختگان، ذکری‌ نیست
  • این حدیثی‌ است که آغازش و پایانش نیست
  • راز دل را نتوان پیش کسی‌ باز نمود
  • جز برِ دوست، که خود حاضر و پنهانش نیست
  • با که گویم که بجز دوست نبیند، هرگز؟
  • آنکه اندیشه و دیدار به فرمانش نیست
  • گوشه‌ی‌ چشم گشا بر من مسکین بنگر!
  • ناز کن ناز، که این بادیه سامانش نیست
  • سر خُم باز کن و، ساغر لبریزم ده!
  • که بجز تو، سر پیمانه و پیمانش نیست
  • نتوان بست زبانش ز پریشان‌گویی‌[2]
  • آنکه در سینه بجز قلب پریشانش نیست
  • پاره کن دفتر و، بشکن قلم و، دم دربند
  • که کسی‌ نیست که سرگشته و حیرانش نیست

آذر 1365

1 - فیّاض با همین وزن و قافیه و ردیف:چه ز نظّاره برد دیده که حیرانش نیستبه چه دل جمع کند؟ آنکه پریشانش نیست.
2 - حضرت امام(س) در پاسخ اصرار مجّدانه‌ی سرکار خانم فاطمه طباطبایی، بر بالای این غزل مرقوم فرموده‌اند: «باز هم شعر خواستی، باز هم شعر؟ این هم پریشان‌گویی!».