دیوان شعر امام خمینی
خانه‌ی عشق
- خانه‌ی عشق است و، منزلگاه عشّاق حزین است
- پایه‌ی آن برتر از دروازه‌ی عرشِ برین است
- این سرا، بارافکن می خوردگان راه یار است
- با پریشان حالی و، مستی و، بیهوشی قرین است
- از جهان هستی و ملک جهان بینی برون است
- با گروه نیستی جویان عاشق همنشین است[1]
- مسکن سودا گرانِ روی یار گلعِذار است[2]
- مرکز دلدادگان آن نگار مه جبین است
- پرده‌داران حرم فرمانروایان طریقند
- بانی این بارگه آواره از روی زمین است
- عاکف این کعبه، وارسته ز مدح این و آنست
- خادم این میکده، دور از ثنا‌ی آو و این است
اسفند 1365