در 7 ژانویه 2024، ایران و آذربایجان توافقنامه ای را در مورد ساخت راه آهن رشت - آستارا با هدف از بین بردن شکاف دیرینه در کریدور حمل و نقل بین المللی شمال - جنوب موسوم به INTSC نهایی کردند.
به نظر من ایران با این عملیات خواست یک پیام به واشینگتن و تل آویو بدهد که «حمله به ایران را متوقف کنید درغیر این صورت عملیات بعدی را وسیع تر و جدی تر انجام و از قبل اطلاع هم نخواهیم داد».
«افسوس که به دلیل برگزار نشدن نشست شش جانبه، توافق های نظامی روند آستانه به شیوۀ دوجانبه بین روسیه و ترکیه صورت گرفت و سند کاهش تنش تنها به امضای نظامیان روسیه و ترکیه در سازمان ملل متحد ثبت شد. آن ارتباط همچنان برپاست و توافق های کلیدی نظامی در سوریه بین ترکیه و روسیه انجام شده است. بدیهی است روند کاهش درگیری، بیشتر جنبه نظامی دارد. »
تشدید درگیری های کنونی در خاورمیانه می تواند باعث بروز تنش های جدیدی شود. یک درگیری منطقه‌ای وسیع‌تر، به‌ویژه اگر شامل درگیری مستقیم بین اسرائیل و ایران باشد، توانایی ایران را برای ادامه خدمت به عنوان تامین‌کننده نظامی روسیه محدود می‌کند. از سوی دیگر ممکن است در چنین شرایطی ایران درخواست حمایت بیشتری از روسیه بکند و مسکو ظرفیت محدودی برای این کمک رسانی داشته باشد.
به لحاظ سیاسی، با توجه به مشکل تحلیل رفتن بازدارندگی، مهمترین سوال این است که آیا ایران واکنشی نشان خواهد داشت و اگر بله، واکنش چگونه خواهد بود. باید امیدوار بود که تصمیم شامل اقدام نظامی نباشد. چرا که مشکل می‌توان تصویری حتی حداقلی از آینده چنین تصمیمی داشت. بسیار محتمل است که در صورت وقوع برخوردی نظامی آمریکا نیز در کنار اسرائیل فعال شود و کنترل از دست برود.
امام اوغلو، 53 ساله، پس از کسب یک پیروزی راحت و حفظ پست خود در انتخابات شهرداری روز یکشنبه، بر اساس اکثریت قریب به اتفاق آراء شمارش شده، از نظر بسیاری از تحلیلگران، یک گزینه بالقوه برای رئیس جمهوری است.
بر اساس گزارش‌های رسانه‌های اسرائیلی، ارتش اسرائیل معتقد است که ایران یا یکی از نیروهای نیابتی آن به احتمال زیاد به جای مراکز غیر نظامی برای حمله به یک هدف نظامی تلاش می‌کنند.
استراتژی واشنگتن در درگیری در خاورمیانه شبیه به راهبردی است که در اوکراین دنبال کرده است؛ تقویت متحدانش با سلاح های قدرتمند و در عین حال اجتناب از تلفات خود. ما اکنون شاهد ظهور چیزی مشابه در خاورمیانه هستیم. همانطور که منافع ایالات متحده در اوکراین کمتر به اوکراین مربوط می شود و بیشتر متمرکز بر مهار روسیه است. مداخله ایالات متحده در خاورمیانه نیز به صرف حمایت از اسرائیل نیست بلکه بیشتر برای مهار ایران است.
پرسش این است که ایران چگونه پاسخ خواهد داد؟ همانطور که مشخص است، تهران گزینه های زیادی دارد اما هیچ کدام از آنها خیلی خوب نیستند.