در چند روز گذشته ابتدا نامه اى از سوى بیت ایت الله روحانى و سپس جوابیه اى از سوى بیت ایت الله اشراقى در فضاى اینترنت منتشر شد. جواب دوم به اندازه کافى گویا بود و احتیاجى به توضیح اضافى نیست ولى چند نکته به نظر حایز اهمیت مى آید.
اول اینکه واقعا ازدواج یک زوج جوان چه مقدار مهم بوده که دفتر یک ایت الله خود را ملزم به پاسخ گویی دیده؟ اصلا حد و اندازه مرجعیت این است که وارد مسائل خصوصى شود؟ واقعا آیا مرجع مذکور که گفته شده روى تخت بیمارستان است؛ از نامه دفتر خود آگاه است؟ و یا دفتر ایشان در دست گروهى با مطامع شخصى قرار گرفته است. و اساسا این حجم خلاف واقع گویى که در نظر مردم مى توانست زندگى یک زوج جوان را خراب کند، با شأن مرجعیت سازگار است؟
دوم آنکه چرا خبرگزارهایى که با پول بیت المال تأمین مى شوند و تا دیروز به آیت الله روحانى همه گونه حمله می کردند، به یک باره در این امر بسیار جزیى و شخصى دست به انتشار با آب و تاب خبر مى زنند و با ارسال هزاران پیامک این نکته را مخابره مى کنند؟
واقعا خبرگزارى ..... وظیفه خبرى اش این است؟ و آیا این امر از چنان اهمیت خبرى برخوردار است که در روز عمل رهبر انقلاب، به خبر اول رسانه هاى مجازى تبدیل شود؟ و یا هدف آن ها تخریب بیت امام و یا مثلا اقاى هاشمى رفسنجانى است و هر وسیله اى براى این امر پیش آمد خوش آمد.
راستى نباید کسى این رسانه ها را کنترل کند؟ و آیا نباید مسئولین بالاتر این سایت ها و خبرگزارى ها از ایشان بازخواست کنند. و آیا آبروى مؤمنین در این رسانه ها جایگاهى ندارد؟
سوم آنکه حدود زندگى خصوصی مردم و به خصوص کسانى که به شخصیت هاى بزرگ منسوب هستند، چه می شود؟ چرا باید یک زوج جوان از آغاز زندگى خود چنین مطالبی را تحمل کنند؟ و حتى اگر این سخنان درست مى بود چرا باید این حرف ها در فضاى مجازى انتشار یابد؟ چه رسد به آن که دروغ باشد.
چهارم آن که این روز ها شاهد همدستى دو گروه بودیم. نخست ضد انقلاب های خارجى و داخلى که از دیر باز کینه امام را با خود دارند و دوم افراطیون معاند که براى تخریب بیت و یاران امام از هر وسیله اى بهره مى گیرند و دانسته یا ندانسته امام عزیز را وجه المصالحه مطامع خویش می کنند. اما چه باک، خمینى همچون همیشه زلال است.
