"جنایت های گروه های شبه نظامی صهیونیست و ارتش اسرائیل در حق فلسطینیان، پیش از تشکیل این رژیم و پس از آن متوقف نشده چرا که ارتکاب جنایت یکی از ابزارهای اصلی برای محفاظت از اسرائیل و تداوم آن و همچنین حلقه ای از زنجیره سیاست های ثابت در باور این رژیم مبنی بر بیرون راندن فلسطینیان از سرزمین خود و دستیابی به اهداف جمعیتی و راهبردی می باشد، به همین دلیل ضروری است فلسطین هر چه زودتر به نهادها و توافقنامه های بین المللی بیشتری و در راس آنها دیوان بین المللی دادگستری و دیوان بین المللی کیفری بپیوندد تا از آنها بخواهد مسئولان اسرائیلی را به خاطر جنایت های روزمره خود در حق غیر نظامیان فلسطینی مجرم بدانند، مسئله ای که می تواند مقدمه ای اساسی برای کشاندن جنایتکاران جنگی اسرائیلی به پای میز محاکمه دادگاه های بین المللی و مجازات آنها به اتهام جنایت های مداوم این رژیم در حق ملت فلسطین باشد."
به گزارش جماران به نقل از شفقنا، "نبیل محمود السهلی"، نویسنده و پژوهشگر مستقل فلسطینی در مقاله ای تحلیلی که تحت عنوان "جنایت های جنگی اسرائیل در انتظار عدالت بین المللی" روی پایگاه اینترنتی شبکه خبری "الجزیره" قرار گرفته، به بهانه تهاجم اخیر ارتش رژیم صهیونیستی به نوار "غزه" که بر اساس آمارهای اولیه به شهادت نزدیک به دو هزار و 150 تن از شهروندان بی گناه فلسطینی، زخمی شدن بیش از 11 هزار تن و بی خانمانی صدها هزار تن دیگر منجر شده است، ضمن یادآوری برخی از جنایت های پیشین رژیم اشغالگر در حق فلسطینیان پیش و پس از تشکیل این رژیم در سال 1948 میلادی، تاکید کرده که ارتکاب جنایت های فجیع یکی از ابزارهای اصلی رژیم صهیونیستی برای ادامه حیات و اجرای سیاست های اشغال گرایانه خود می باشد و مسئولان فلسطینی نیز باید هر چه زودتر دست به کار شوند تا جنایتکاران جنگی صهیونیست را به پای میز محاکمه بکشانند و آنها را در نهادها و دادگاه های بین المللی محکوم کنند، جایی که در مقاله خود آورده است:
«با ادامه جنایت های شبانه روزی ارتش اسرائیل بر علیه ملت فلسطین در نوار "غزه"، پرسش های زیادی در مورد احتمال مجرم شمردن اسرائیل و کشاندن جنایتکاران جنگی به پای میز محاکمه نهادهای بین المللی مطرح می شود.
در واقع، این جنایت ها با برنامه ریزی نهادهای سیاسی و نظامی اسرائیل صورت گرفته و می گیرد و آن گونه که تبلیغ می شود، تنها یک واکنش اسرائیلی نبوده بلکه بخشی از باور و طرز تفکر صهیونیستی و اسرائیلی می باشد.
این در حالی است که از بین بردن توانایی های نظامی گروه های مقاومت فلسطینی، تخریب تونل های موجود در نوار "غزه" و در نتیجه محافظت از امنیت اسرائیل، مهم ترین اهداف اعلام شده تجاوز اخیر می باشد، چرا که امنیت مهم ترین ستون برای اسرائیل و ادامه زندگی آن به عنوان کشوری استثنایی و سرکش در تاریخ معاصر جهان به شمار می آید.
"جنایت های اسرائیل در نوار غزه"
هر چند که مدارک و شواهدی زیادی مبنی بر ارتکاب جنایت های فجیعی از سوی ارتش اسرائیل در نوار "غزه" وجود دارد، اما خطرناک ترین این جنایت ها مورد هدف قرار دادن غیر نظامیان و به ویژه کودکان در مدارس وابسته به "آژانس امداد و کار سازمان ملل متحد برای آوارگان فلسطینی در خاور نزدیک" (UNRWA) می باشد، مدارسی که به دلیل وابستگی به سازمان ملل متحد گمان می رفت پناهگاه های امنی باشند.
در همین راستا، بر اساس آخرین برآوردها از شمار قربانیان فلسطینی در نوار "غزه"، طی ماه نخست از تجاوز اخیر ارتش اسرائیل به این نوار، دست کم هزار و 842 تن از جمله 400 کودک، 207 زن و 74 مرد کهنسال به شهادت رسیده و 9 هزار و 320 تن دیگر از جمله دو هزار و 744 کودک، هزار و 750 زن و 343 مرد کهنسال نیز زخمی شدند.
علاوه بر این، گزارش های بین المللی و فلسطینی حاکی از آن هستند که ارتش اسرائیل طی همان ماه نخست از تجاوز اخیر خود به نوار "غزه"، دست کم پنج هزار و 250 واحد مسکونی را به کلی نابود کرده و وزارت خدمات عمومی و مسکن فلسطین در "غزه" نیز اعلام کرد که دست کم نزدیک به 10 هزار خانواده ساکن این نوار سرپناه خود را به طور کامل از دست داده اند.
این در حالی است که بنا بر اعلام آژانس "آنروا"، شمار اردوگاه های راه اندازی شده از سوی این آژانس در نوار "غزه" به 90 اردوگاه رسیده که بیش از 254 هزار آواره را در خود جای داده اند و در همین حال، شمار مراکز وابسته به نهادهای بین المللی در "غزه" نیز که طی ماه نخست از تجاوز اخیر ارتش اسرائیل به این نوار آسیب دیده اند، به 113 مرکز رسیده که 87 مرکز از آنها وابسته به "آنروا" می باشند.
از سوی دیگر، ارتش اسرائیل به تخریب کامل محله های نوار "غزه" بسنده نکرده و آن گونه که نهادهای رسمی و حقوقی تایید کرده اند، به صورت عمد در برابر تلاش های صورت گرفته جهت نجات جان زخمی ها و انتقال اجساد قربانیان مانع تراشی کرده است.
علاوه بر این، بیمارستان های نوار "غزه" در نتیجه کمبود شدید لوازم پزشکی، پایین بودن کمک های خارجی و ویرانی ناشی از قرار گرفتن در معرض بمباران مستقیم هواپیماهای اسرائیل، در شرایطی بحرانی به سر می برند و این در حالی است که بنا بر اعلام آژانس "آنروا"، از مجموع 55 مرکز مراقبت های اولیه وابسته به این آژانس در "غزه"، 44 مرکز به دلیل آنکه مورد هدف مستقیم جنگنده های اسرائیلی قرار گرفته و مردم نمی توانند خود را به آنها برسانند، بسته شده اند.
در واقع، ارتش اسرائیل دست کم 17 بیمارستان در نوار "غزه" را مورد هدف قرار داده که 10 بیمارستان از آنها به دلیل تخریب گسترده و یا ادامه بمباران بسته شده اند، 102 تن از کارکنان پزشکی و امدادرسان مورد هدف جنگنده های اسرائیلی قرار گرفتند که 19 تن از آنها جان خود را از دست دادند و خودروهای اورژانس نیز به همراه پزشکان و امدادرسانان سرنشین مورد هدف مستقیم قرار گرفته تا نتوانند کشته ها و زخمی ها را منتقل کنند.
در همین حال، ارتش اسرائیل تنها نیروگاه برق نوار "غزه" را نیز مورد هدف قرار داد که در نتیجه آن، جریان برق این نوار به کلی قطع شد، مسئله ای که جان ده ها بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه و نوزادان زودرس موجود در دستگاه های ویژه پرورش را خطر می اندازد.
"تروریسم اسرائیلی"
چهره واقعی و تروریستی اسرائیل که همواره سیاست ظلم و ستم و ارتکاب جنایت جهت دستیابی به اهداف خود در فلسطین و جهان عرب را در پیش گرفته، کاملا روشن و واضح است، جایی که این جمله "داوید بن گوریون"، نخستین نخست وزیر اسرائیل که گفته بود "مشکلات موجود در خاک فلسطین با نیروی نظامی حل و فصل می شود"، مهم ترین چشم انداز راهبردی برای تحقق اهداف جنبش صهیونیسم و اسرائیل و اجرای برنامه های توسعه طلبانه آن در فلسطین و منطقه عربی به شمار می آید و بر همین اساس نیز، ارتکاب جنایت های سازمان یافته از سوی گروه های شبه نظامی صهیونیستی و پس از آن ارتش اسرائیل بر علیه ساکنان روستاها و شهرهای فلسطینی از جمله بارزترین شاخصه های گرایش های صهیونیستی و اسرائیلی محسوب شده که هدف اصلی آن وادار کردن شمار بیشتری از فلسطینیان به مهاجرت از سرزمین خود و اسکان یهودیان به جای آنها بوده و هست.
با این حال، جنایت های اسرائیل در این حد متوقف نشده و از آن فراتر رفته، جایی که نیروهای ارتش اسرائیل فجیع ترین جنایت ها را در حق شهروندان مصری ساکن شبه جزیره "سینا" و همچنین مردم لبنان و به ویژه اهالی روستای "قانا" در جنوب این کشور در ماه آوریل سال 1996 میلادی مرتکب شدند.
در همین حال، در نتیجه تهاجم اخیر به نوار "غزه" و کرانه باختری رود اردن، کشتار شمار بیشتری از غیر نظامیان فلسطینی به ویژه کودکان و همچنین تخریب ده ها خانه در هر روز، اسرائیل بیش از پیش ثابت کرد که در زمینه تروریسم دولتی سازمان یافته در سراسر جهان بی رقیب است.
این در حالی است که تصویر شهدا و زخمی های "انتفاضه سنگ" (انتفاضه نخست فلسطینیان طی سال های 1987 تا 1993 میلادی) که طی آن بیشتر از دو هزار فلسطینی به شهادت رسیدند، تاکنون از حافظه بشریت پاک نشده و این مسئله در مورد "انتفاضه الاقصی" (انتفاضه دوم فلسطینیان طی سال های 2000 تا 2004 میلادی) نیز صدق می کند که از صحن مبارک مسجد "الاقصی" شروع شد و طی آن ارتش اسرائیل بیش از پنج هزار فلسطینی از جمله صدها کودک، زن و کهنسال را به شهادت رسانده و 40 هزار تن دیگر را نیز زخمی کرد.
در اینجا اهمیت دارد به کتاب خاطرات "مناخیم بگین"، نخست وزیر پیشین اسرائیل اشاره کنیم که طی آن تایید کرده که گروه های شبه نظامی صهیونیست اقدام به بیرون راندن اعراب از سرزمین فلسطین کرده و همین گروه ها بوده اند که عملیات کشتار و اخراج فلسطینیان را سازماندهی می کرده اند.
در همین زمینه، پژوهش های صورت گرفته نشان می دهند که شمار کشتارهای دسته جمعی به ثبت رسیده شهروندان فلسطینی به دست گروه های شبه نظامی صهیونیستی و ارتش اسرائیل تاکنون به 34 کشتار دسته جمعی رسیده که 24 مورد در منطقه "الجلیل"، پنج مورد در مناطق مرکزی فلسطین و پنج مورد دیگر نیز در مناطق جنوبی به وقوع پیوسته اند.
این در حالی است که از مجموع 34 کشتار دسته جمعی مذکور، 17 مورد در زمان قیمومیت بریتانیا بر فلسطین یعنی پیش از سال 1948 میلادی و بدون دخالت نیروهای بریتانیایی انجام شده و پژوهش های صورت گرفته حاکی از آن هستند که پس از پایان قیمومیت بریتانیا یعنی پس از سال 1948 نیز، ارتش اسرائیل 17 جنایت سازمان یافته دیگر را در حق شهروندان فلسطینی مرتکب شده است.
در حالی که مشهورترین کشتارهای دست جمعی شهروندان فلسطینی به دست گروه های شبه نظامی صهیونیستی و ارتش اسرائیل در روستاهای "دیر یاسین"، "الطنطوره"، "بلد الشیخ"، "الصفصاف"، "عیلوط" و "عرب المواسی" صورت گرفته اند، اما بزرگترین کشتار همان کشتار ساکنان روستای "الدوایمه" در غرب شهر "الخلیل" در کرانه باختری رود اردن می باشد.
در همین حال، در صورت پیدا کردن روایت کنندگانی از اهالی روستاهای شاهد کشتار دسته جمعی فلسطینیان، می توان به ده ها جنایت دیگر صهیونیست ها پی برد که به دلیل ضعف اطلاع رسانی و همچنین نبود آگاهی کافی جهت ثبت تاریخ شفاهی فلسطین به ویژه در رابطه با جنایت ها، به ثبت نرسیده اند.
از سوی دیگر، جنگ روانی و تاثیرات تبلیغات و رسانه بر آن، یکی دیگر از عوامل تسریع روند تخلیه روستاها و شهرهای فلسطین از ساکنان عرب آن می باشد، جایی که گروه های شبه نظامی صهیونیست هنگام کشتار دسته جمعی فلسطینیان، به صورت عمد یکی از راه های خروجی محل ارتکاب جنایت را باز گذاشته تا برخی از شاهدان جان سالم به در برده و داستان هایی در مورد فاجعه آمیز بودن این جنایت ها بازگو کنند، مسئله ای که هنگام کشتار "دیر یاسین" در ماه آوریل سال 1948 میلادی، کشتار "الطنطوره" در ماه ژوئیه همان سال و همچنین کشتار "بلد الشیخ" در دامنه کوه "الکرمل" در روز آخر سال 1947 اتفاق افتاد.
"مقدمات مجرم دانستن رهبران اسرائیل"
آنهایی که سیر تحولات مسئله فلسطین را دنبال می کنند، متوجه این واقعیت می شوند که جنایت های گروه های شبه نظامی صهیونیست و ارتش اسرائیل، پیش از تشکیل این رژیم و پس از آن نیز متوقف نشده، چرا که ارتکاب جنایت یکی از ابزارهای اصلی برای محفاظت از اسرائیل و تداوم آن می باشد به یژه آنکه مسئله امنیت اسرائیل دغدغه همیشگی تصمیم گیرندگان این رژیم بوده و هست، رژیمی که 66 سال پیش و در شرایط بین المللی و منطقه ای نابسامانی تشکیل شد.
در همین حال، جنایت های اسرائیل در حق غیر نظامیان فلسطینی در نوار "غزه"، کرانه باختری رود اردن و شهر "بیت المقدس" نیز پایانی بر جنایت های این رژیم نبوده، بلکه حلقه ای از زنجیره سیاست های ثابت در باور اسرائیل مبنی بر بیرون راندن فلسطینیان از سرزمین خود و دستیابی به اهداف جمعیتی و راهبردی می باشد.
در پایان باید گفت که در ادامه آنچه ذکر شد، ضروری است فلسطین هر چه زودتر به نهادها و توافقنامه های بین المللی بیشتری و در راس آنها "دیوان بین المللی دادگستری" (ICJ) و "دیوان بین المللی کیفری" (ICC) بپیوندد تا از آنها بخواهد مسئولان اسرائیلی را به خاطر جنایت های روزمره در حق غیر نظامیان فلسطینی در نوار "غزه"، کرانه باختری رود اردن مجرم بداند، مسئله ای که می تواند مقدمه ای اساسی برای کشاندن جنایتکاران جنگی اسرائیلی به پای میز محاکمه دادگاه های بین المللی و مجازات آنها به دلیل جنایت های خود در حق ملت فلسطین طی سال های درگیری میان اعراب و اسرائیل باشد.»
