باور حضرت امام بر تأثیر اجتماعی قشر «کارگر» تا بدان حد است که تقریباً بلا استثناء در تمامی سخنرانی‌ها و پیام‌های دوران مبارزه یکی از اصلی ترین مخاطبان ایشان می‌باشند و ویژه در روزهای اوج‌گیری مبارزه این امر بیشتر خود را نشان می‌دهد و این البته با دید ارزشی حضرت امام به این امر نمود بیشتری می یابد و اما:در بررسی سیره حضرت امام در موضوع کار و کارگری توجه به نکاتی چند را توصیه می‌‌نماید:
1- تأمین رفاه عمومی و به ویژه خدمت به محرومین ومحرومیت زدایی راه و رسم همیشگی امام و به عنوان اصلی راهبردی و همیشگی همواره مورد پیگیری و توصیه ایشان بوده و با نگاهی ارزشی، آن را عبادتی برتر، تأمین کننده خیر دنیا و آخرت و .... به حساب آورده است: «ما آن روز عید داریم که مستمندان ما به سطح زندگی رفاهی و تربیت صحیح اسلامی - انسانی برسند». (صحیفه امام، ج15، ص 491)
«گمان نمی‌کنم عبادتی بالاتر از خدمت به محرومین وجود داشته باشد». (همان،ج20، ص341)
«به همه در کوشش برای رفاه طبقات محروم وصیت می‌کنم که خیر دنیا و آخرت شماها در رسیدگی به حال محرومان جامعه است». (وصیت نامه سیاسی-الهی؛ صحیفه امام، ج21، ص 445)
و طبیعی است که این دغدغه خاطر شامل حال «کارگران» که از محروم‌ترین اقشار جامعه هستند، هم خواهد شد.
2- باور امام بر تأثیر اجتماعی قشر «کارگر» تا بدان حد است که تقریباً بلا استثناء در تمامی سخنرانی‌ها و پیام‌های دوران مبارزه یکی از اصلی ترین مخاطبان ایشان می‌باشند و ویژه در روزهای اوج‌گیری مبارزه این امر بیشتر خود را نشان می‌دهد.
3- حضرت امام برای کارگر به معنی خاص آن با توجه به آموزه‌های دینی ارزش و احترام خاصی قائل بودند و بدان اشاره داشتند:
«از پیغمبر اکرم شنیده اید که نقل شده است که کف دست یک کارگر را- یعنى، همان محلى که کار درش تأثیر کرده و پینه بسته- آنجا را بوسید و این، یک نشان ارزش است براى کارگر در طول تاریخ؛ پیغمبر اسلام، که اولین فرد انسانهاست و بزرگترین انسان کامل است، نسبت به کارگر آن طور تواضع بکند و کف دست او را که علامت کار است، ببوسد! این نکته دارد که کف دست را بوسیده، نه پشت دست را؛ کف دست آثار کار درش هست، مى خواهد ارزش کار را به عالمیان اعلام کند، به مسلمین اعلام کند که ارزش کار این است که آنجایى که کارگر کار کرده است، در اثر کار یک نشانه اى پیدا کرده است؛ من آنجا را مى بوسم که ملتهاى اسلامى و بشر ارزش این کارگر را بداند.». (صحیفه امام، ج16، ص 234)
یا می‌فرمایند: «رفتار او با کارگر آن بود عرض کردم که کف دست کارگر را با تواضع بوسید و این نشان کارگرى را بوسید و براى کارگران افتخار ایجاد کرد. ارزش انسانى را توجه داشت که کارگر [انسان است؛] کارگر آن روز استقلال داشت و هر چه کار مى کرد براى خودش بود و استقلال داشت و ارزش داشت و آن ارزش را، محل ارزش را بوسید پیغمبر اکرم و اعلام کرد ارزش کارگر را.» (همان، ص 237)
و یا اینکه: «دوم شخص اسلام، علی بن ابی طالب -علیه السلام- است. ایشان خودش یک کارگر بود.» (همان، ص238)
4- با پیروزی انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی (س) برای رفاه حال تمام طبقات مستضعف و به ویژه قشر محروم کارگر رسالت خطیرتری را احساس و اقدامات متعددی را برای رفاه حال کارگران، ایجاد رفاه و رفع اختلافات طبقاتی از طریق برقراری عدالت اجتماعی و بهتر شدن اوضاع آنها و برخورداری از یک زندگی آبرومندانه را به انجام رساندند که تأسیس سازمان‌ها و نهادهای متعدد در این راستا قابل بررسی است و حکم آن حضرت به وزیر وقت کار (مرحوم داریوش فروهر) که در 26 اسفند 1357 صادر شده یک نمونه از آن است. (ر.ک.صحیفه امام،ج6، ص380 و 381)
5- اما آنچه در پیام 11 اردیبهشت 1358 که نخستین پیام آن بزرگوار به کارگران در روز جهانی کارگر در شأن کار و کارگر صادر شده است، نگاهی متفاوت به کار و کارگر است. این پیام که از مضامین عرفانی بلندی برخوردار است براساس باور ایشان به تأثیر طبیعی روح زنده و پرنشاط کار و کارگری بر طراوت و شادابی جامعه و اعتقاد به ارزش این امر صادر شده در نوع خود، واقعا ً‌بی نظیر است و می‌توان با قاطعیت اعلام داشت که هیچ کس در این باب چنین ارزش‌گذاری را صورت نداده است.
در این پیام: «کار» هم سنگ نور دیده شده که همیشگی و پردوام است و در همه جا ساری و جاری است.
تعریفی جدیدی از کار ارائه شده است که از دقت و ظرافت و معنای فوق العاده ای برخوردار است:
کار نظیر «وجود» است که در همه شئون عالم دخالت دارد.
اوج تعریف و تمجید تا آن جا بالا می‌رود که «.... کار احاطه دارد بر همه عوالم. از اول با «کار» عالم موجود شده است و کارگر مبدأ همه موجودات است. حق تعالی مبدأ کارگری است وکارگر است.» و...
«کارگران ما، چه طبقه دهقان و چه طبقه کارگران سایر کارخانه‌ها و سایر جاها، ... برکاتی که درکشور هست مرهون وجود آنها است و لهذا آنها مقدمند برهمه». (همان، ص 174)
6- تعبیرات دیگر حضرت امام در این باب هر کدام در نوع خود بی نظیر است:
«عامل ارزش‌های بزرگ انسانی»، (همان، ج16،ص223) «طبقه شریف، ستون فقرات استقلال کشور و اسطوره سرنوشت ساز و رهایی بخش از وابستگی هاو پیوستگی‌ها» (همان،ج14، ص 326) و .... حیات یک ملت مرهون کار و کارگر است». (همان، ج12،ص264)
7- این ارزش‌گذاری‌ها و در کنار تذکرات حضرت امام درباره آفات و آسیب‌های اجتماعی دست به دست هم داد وگروه ها و جریانات وابسته به غیر و منحرفی را که در غیاب این اندیشه و شیوه عمل به پیشبرد اهداف خود در بین کارگران دل خوش کرده بود از صحنه عمل خارج ساخت.
