فیلم «زندگی جای دیگریست» جدیدترین ساخته سینمایی منوچهر هادی که بتازگی روانه اکران شده است، از بازیگران چهره‌ای چون حامد بهداد، نیکی کریمی، یکتا ناصر و پارسا پیروزفر بهره می‌برد.
خسرو امیرصادقی که در این فیلم در نقش پدر حامد بهداد بازی کرده، تجربه بازی در فیلم هایی چون مسافران مهتاب، بهار در پاییز، شتابزده و بازنشسته ها را در کارنامه دارد.
وی علاوه بر بازیگری تهیه کننده آثاری چون پسر تهرونی، بله برون، از صمیم قلب و کلید ازدواج هم بوده است که همگی از آثاری هستند که توانسته مخاطبان عام سینما را به سالن های سینما بکشاند.
به عنوان یک بازیگر و تهیه کننده قدیمی سینما، از تجربه کار با کارگردان جوانی چون منوچهر هادی در «زندگی جای دیگریست» بگویید.
منوچهر را از سال ها پیش و از زمانی که به عنوان دستیار کارگردان فعالیت می کرد، می شناختم. او همیشه به بنده لطف دارد و در کارهایش با من مشورت می کند. من هم هر کمک فکری که از دستم برمی آید، انجام می دهم و نظراتم را درباره کار به او می گویم. اولین بار او فیلمنامه ای را برای خواندن و مشورت کردن به من داد که در نهایت به فیلم اولش یعنی «قرنطینه» تبدیل شد. اما هادی پس از ساخت فیلم «یکی می خواد باهات حرف بزنه» خیلی نظر مرا به خودش جلب کرد و احساس کردم کارگردان جوان و آینده داری وارد سینمای ایران شده است.
هادی جوان بسیار باهوشی است و قبل از این که به مرحله ساخت فیلم برسد، مشورت می کند و مهم تر از آن مشاوره های درست را در اثرش به کار می گیرد. تا این که موقع ساخت فیلم «زندگی جای دیگریست» به من گفت دوست دارد نقش کوتاه پدر حامد بهداد را بازی کنم. در این فیلم پدر نقش تنگاتنگ و نزدیکی با پسرش دارد و با وجود این که به لحاظ زمانی حضور پررنگی در فیلم ندارد، اما جنس این ارتباط مهم است و بخوبی حس می شود. من هم بدون درنگ به پیشنهاد هادی پاسخ مثبت دادم و بازی در این فیلم را قبول کردم. برای من باعث افتخار است که در فیلم یک کارگردان جوان و توانمند بازی کرده ام و برای همین هم جلوی دوربین خودم را بطور کامل به او سپردم. بنابراین از کوچک ترین خواسته هایم نیز چشم پوشی کردم و سعی کردم در بازی همان چیزی را اجرا کنم که منوچهر هادی به عنوان کارگردان می خواهد.
این نقش کوتاه را با وجود کوتاهی، خوب و بامزه و پرقدرت بازی کردید. چه چیزی شما را جذب این نقش کرد؟
من این نقش را به خاطر هادی بازی کردم، اما موقع اجرا و بازی با درک موقعیت و فضای قصه با آن همذات پنداری کردم. هنگام بازی در این نقش واقعا احساس می کردم بین من و بهداد رابطه پدر و پسری وجود دارد. خوشبختانه همکاران، منتقدان و تماشاگران چه در زمان جشنواره فیلم فجر و چه زمان اکران هم بازی بنده را تائید کردند و مرا مورد لطف خود قرار دادند.
حامد بهداد را چطور بازیگری دیدید؟
بسیار بازیگر خوب و انعطاف پذیری است که واقعا با عشق به نقش خود نگاه می کند. این بازی خوب حامد بود که مرا نیز تحت تاثیر قرار می داد و باعث می شد من هم به نقشم نزدیک تر شوم. هماهنگی و ارتباط ما به قدری قوی بود که وقتی دستم را روی شانه بهداد می گذاشتم، احساس می کردم با پسر خودم محمد روبه رو هستم. من بهداد را بازیگر بسیار توانمندی می بینم، من در طول عمرم و در تئاتر و سینما با بیش از 500 بازیگر مختلف همبازی بودم و خیلی کم و بندرت دیده ام که بازیگرانی تا این اندازه نقش را در خود حل کنند و بازی های ملموس و باورپذیری ارائه دهند. بهداد هم همچون خسرو شکیبایی، فرامرز قریبیان، پرویز پرستویی و مهدی فخیم زاده نقش را واقعا وارد وجود خودش می کند و آن را با تمام احساسش به تماشاگر انتقال می دهد.
در وضع فعلی سینمای ایران، بازیگران کار سخت تری دارند یا تهیه کننده ها؟
تهیه کننده ها سخت ترین شرایط را دارند، چون آنها از این موضوع امنیت شغلی که مدام درباره آن صحبت می شود، مطلقا بی بهره هستند. متاسفانه تمام دستاوردهای تهیه کننده ها به یغما می رود و هیچ کس هم توجه نمی کند. الان بسیاری از فیلم ها روی دست تهیه کننده ها مانده است و چشم بسیاری از تهیه کننده های سینما به صداوسیماست که با خرید محصولاتشان به آنها توجه نشان دهند و از صنعت سینما حمایت کنند. الان قبل از این که سی.دی و دی.وی.دی یک فیلم سینمایی از طریق شبکه نمایش خانگی به بازار بیاید، از کانال های ماهواره ای پخش می شود یا نسخه قاچاق آن توزیع می شود که ضرر جبران ناپذیری به تهیه کننده ها می زند. از طرف دیگر هم تولید در وضع اسفناکی به سر می برد و تولیدات دولتی شمشیر دولبه را روی گردن تهیه کننده های بخش خصوصی گذاشته و دارد سینما را نابود می کند. بازیگران و عواملی که در فیلم های به اصطلاح فاخر دولتی دستمزدهای آنچنانی دریافت می کنند دیگر حاضر به حضور در فیلم های بخش خصوصی که با بودجه های بسیار کمتر ساخته می شود، نیستند.
منبع: جام جم
