جماران: حضرت امام خمینی، دو عید بزرگ اسلامی را بسیار مورد احترام و تاکید قرار داده اند. نخست عید فطر است که آن را ضیافة اللَّه می خواند و دومی، عید قربان است که آن را لقاءالله می داند. امام ضیافة اللَّه را مقدمه لقاءالله معرفی می کند. آنچه می آید گزیده ای از بیانات رهبر کبیر انقلاب اسلامی درباره عید قربان است:
ضیافة اللَّه مقدمه لقاء اللَّه
متقابلًا این عید مبارک را به همه آقایان و همه ملت مسلمان ایران و به همه محرومان جهان تبریک عرض مىکنم. در اسلام دو عید است که به عنوان عید اسلامى به رسمیت شناخته شده است: عید شریف فطر عید است براى ضیافة اللَّه، و عید شریف قربان عید است براى لقاء اللَّه. و آن عید که ضیافة اللَّه است، مقدمه است براى لقاء اللَّه، و اینکه امر شده است به حضرت ابراهیم که فریاد بزن تا بیایند پیش تو، براى اینکه راه راهى است که از طریق ولى اللَّه باید طى بشود، از طریق اولیاء اللَّه باید طى بشود، و حضرت ابراهیم- سلام اللَّه علیه- ولىّ وقت بود و ولىّ است براى همه نسلها، و رسول اکرم ولىّ اعظم است و ولىّ است براى همه عالم، و از راه اینها باید رسید به آنجایى که باید رسید.
ابراهیم- علیه السلام- بعد از اینکه مراحلى را طى فرمود، آخرش فرمود، عرض کرد:
وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذى فَطَرَ السَّمواتِ وَ الْارْضَ او وَجَّهْتُ وَجْهى مىگوید و براى رسول اکرم ثُمَّ دَنى فَتَدلىَّ فَکانَ قابَ قَوْسَیْنِ اوْ ادْنى است و بین این دوتا فرق است، با اینکه هر دو در غایت کمال است.
برکات ادعیه وارده از ائمه
و از برکاتى که ما داریم، براى ما هست، برکات ادعیهاى است که از ائمه اطهار وارد شده است. ادعیه ائمه اطهار- همان طورى که خود قرآن شریف هم آن طور است- که یک سفرهاى است که پهن شده است براى اینکه همه قشرها از آن استفاده کنند. قرآن را چنانچه ملاحظه مىفرمایید، در آن اکثراً آیات شریفهاى است که اکثر مردم از آن استفاده مىکنند. و در قرآن شریف آیاتى است که فقهاى عظام از آن استفاده مىکنند. آیاتى است که فلاسفه از آن استفاده مىکنند. آیاتى است که عرفا از آن استفاده مىکنند. آیاتى است که خاصه اولیا از آن استفاده مىکنند. و آیاتى است که رسول اکرم- صلى اللَّه علیه و آله و سلم- به او رسیده است، و به وسیله او به کسانى که لایق هستند رسیده است. قرآن، آیاتى که در این زمینه است که اهل معرفت از آن استفاده مىکنند زیاد است، مثل اللَّهُ نُورُ السَّمواتِ وَ الْارْضِ، هُوَ الْاوَّلُ وَ الآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ، هُوَ مَعَکُمْ ایْنَما کُنْتُمْ و امثال اینها که در لفظ و در بیان ممکن است که انسان براى آنها بیاناتى بکند، ولى به حسب واقع و حظّ واقعى مشکل است که کسى غیر از آنکه خوطب به، به این طور مسائل برسد. هُوَ
الظَّاهِرُ، هُوَ الْباطِنُ خوب، وقتى دست ماها دادند گفتیم به اینکه هُوَ الْمُظْهِرُ لکن مسأله این نیست. اللَّهُ نُورُ السَّمواتِ وَ الْارْضِ وقتى دست بشر عادى رسیده «منور السماوات و الارض» معنا کرده، لکن مسأله این نیست. در روایات هم همین طور است. ادعیهاى که از ائمه اطهار وارد شده است این هم یک سفرهاى است، پهن شده است براى اینکه همه از آن استفاده کنند، هر کس به مقدار فهمش. و اکثراً چیزهایى است که عامه مردم از آن استفاده مىکنند و فقراتى در ادعیه هست که فلاسفه از آن استفاده مىکنند. فقراتى هست که عرفا از آن استفاده مىکنند. فقراتى هست که خاصه اولیا باید از آن استفاده کنند. همین در دعاى عرفهاى که حضرت سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- در روز عید خوانده، در روز عرفه خواندهاند، این دعا اکثراً چیزهایى است که اکثر بینندگان از آن استفاده مىکنند، لکن در بین آن یک چیزهاى دیگرى هست که استفاده از او مشکل است، حتى براى عرفاى بزرگ أَ یَکُونُ لِغَیْرِکَ الظُّهُورْ حتى اینکه ما لَیسَ لَکَ این تعبیر غیر از این است که هُوَ الْمُظْهِرُ، أَ یَکُونُ لِغَیْرِکَ الظُّهور ما لَیْسَ لَکَ یعنى ظهور همه از توست، ظهور توست مَتى
غِبْتَ حَتّى تَحْتاجُ الى دَلیل چه وقت غائب بودى؟ هیچ وقت غائب نبودى، از تو باید استدلال به دیگران بشود، نه از دیگران استدلال به تو، و هکذا. این از نعمتهاى بزرگى است که براى بندگان خدا آمده است، و هر کس به اندازه خودش از او استفاده مىکند. و بسیارى هم هستند که گمان مىکنند استفاده کردند، لکن واقع مطلب بسیار مشکل است. یعنى بعضى امور است که تصدیقش آسان است لکن تصورش مشکل. بعضى از مسائل هست که تصور، انسان نمىتواند بکند، لکن تصدیقش مىکند، و مسائل که مال اهل معرفت است از این جور مسائل هستند، تصدیق مىشود کرد به اینکه هو الظاهر، لکن تصور هو الظاهر یک تصورى است که بسیار مشکل است، مگر براى آنهایى که خاصه اولیا هستند و عید شریف قربان و اینکه همه را خواستند، فى الناس، فریاد بزن بین ناس که بیایند و بیایند به سوى تو اى ابراهیم، و به سوى رسول خدا در وقتى که رسول خدا هست، و به سوى ولىّ در وقتى که ولىّ هست، به سوى او بیایند و به سوى او آمدن، به سوى خدا رفتن است، نه اینکه به سوى او بیایند در مقابل به سوى خدا رفتن، به سوى او رفتن عین به سوى خدا رفتن است. از این جهت دعوت به این است که به سوى خدا بروند، لکن راه این
است، طریق این است. و ابراهیم- سلام اللَّه علیه-، عید براى او براى ذبیح اللَّه است، که ثمره وجود خودش را حاضر شد که فدا کند، و براى رسول اللَّه هم، براى ذبیح اللَّه در این امت است، که ذبیح اللَّه هم، «فِدیه» هم تفسیر شده است در بعض روایات به حضرت سید الشهدا. ابراهیم تا آن حدى که حد فداکارى هست رفت، منتها خداى تبارک و تعالى براى او فِدیه فرستاد، و پیغمبر اکرم هم تا آن حدى که هست و و اصل هم به آن حدّ شد، براى اینکه ذبح واقع شد. و نمونههایى از این مسائل در بین بشر هست، لکن با تفاوتهاى بسیار زیاد که آن تفاوتها مربوط به مراتب معرفت است.
قیام للَّه، تنها موعظه خدا
باید جوانهاى ما، پیرهاى ما، زنهاى ما، مردهاى ما، بچههاى ما، همه در راه اسلام، براى عزت اسلام و براى عزت میهن خودشان و براى عزت قرآن کریم فداکارى کنند.
یکى از فداکارىها این است که با هم اختلاف نکنند، اگر یک اختلاف جزئى هست خودشان اصلاح کنند. و بحمد اللَّه الآن در بین ارتش ما و سپاهیان و همه اینها وحدت هست و با این وحدت دارند جلو مىروند و تا این وحدت هست ان شاء اللَّه پیروزىها دنبال هم است. و ما باید همیشه توجه به این داشته باشیم که آنچه هست از خداست أَ لِغَیْرِکَ مِنَ الظُّهُورِ ما لَیْسَ لَکَ هر چى هست از اوست. اگر ما توانستیم این مطلب را به قلب خودمان وارد کنیم که هر چه هست از اوست، دیگر نه از شکست مىترسیم، نه از چیز دیگر. همه از اوست، و اگر این معنا در قلب ما حاصل باشد شکست هم نیست تو کار. براى خدا قیام کنید انَّما اعِظُکُمْ بِواحِدَةٍ انْ تَقُومُوا للَّهِ، از تمام موعظهها خداى تبارک و تعالى انتخاب کرده این یک موعظه را: قُلْ انَّما اعِظُکُمْ بِواحِدَةٍ یعنى همین یکى را من موعظه مىکنم، چون همه چیز تو اینجاست انَّما اعِظُکُمْ بِواحِدَةٍ انْ تَقُومُوا للَّهِ همه چیز در قیام للَّه است. قیام للَّه معرفت اللَّه مىآورد. قیام للَّه فدایى براى اللَّه مىآورد. قیام للَّه فداکارى براى اسلام مىآورد. همه چیز در این قیام للَّه است، و لهذا تنها موعظهاى
که انتخاب کرده خداى تبارک و تعالى از بین موعظهها همین موعظه است که انْ تَقُومُوا للَّهِ مَثْنى وَ فُرادى اجتماعى و انفرادى قیام للَّه بکنید. انفرادى براى وصول به معرفت اللَّه، اجتماعى براى وصول به مقاصد اللَّه. و من امیدوارم خداى تبارک و تعالى به ما و شما و به همه ملتها توفیق عنایت کند که این راه را برویم و براى خدا کارها را انجام بدهیم.
ان شاء اللَّه خداوند همه را بیدار کند و هشیار کند و این عید سعید را مبارک کند. و مبارک آن روزى است که دست قدرتها، دست خیانتکارها، دست جنایتکارها از سر مظلومین جهان قطع بشود و ان شاء اللَّه امیدوارم نزدیک باشد یک همچو وقتى.
(صحیفه امام، ج18، ص: 118-128)
